________________
શ્રી રણછોડદાસજી બાપુ-ચિત્રકૂટ ખૂલી હતી, ત્યારે હું આચરણની શાળામાં ગયો હતો. પ્રાર્થના
આપણે અધિક મેળવી ન શકીએ તો કંઈ નહીં, જે છે તેની તો બરાબર રક્ષા કરીએ. હે ભગવાન ! અમે મનુષ્યની જેમ જીવતાં શીખીએ, પશુ ન બનીએ.
પ્રાર્થના કદી નિષ્ફળ જતી નથી. સને ૧૮૬૨માં મેં જાતે જ પ્રાર્થના કરી હતી કે બીજાઓનાં દુઃખદર્દ મને આપો. સંભવ છે કે એ પ્રાર્થનાને પરિણામે જ હું રોગી બન્યો હોઉં ... આજે પણ આવી જ પ્રાર્થના કરું છું. સાધુ
મારે જે સાધુ નામ રાખીને નિભાવવું હશે તો જ્યાં સુધી મને અણુ અણુમાં પરમાત્મા દેખાશે ત્યાં સુધી જ નભશે..... આ માટે મારા અંતઃકરણમાં શુદ્ધિ હોવી જોઈએ... એ નહીં હોય તો મારામાં ક્યાંક દોષ હશે.... હું કદાચ ઈશ્વરને યોગ્ય રીતે માનતો નહીં હોઉં. બીજાનું કલ્યાણ કરે એનું નામ સાધુ.
સાધુ એ છે જે બીજાની સતત ચિંતા કરે છે, છતાં ક્ષણભર પણ ચિંતાતુર નથી રહેતો. જે સદા કર્તવ્યમગ્ન અને પરહિતરત હોવા છતાં કોઈ કાર્ય નથી કરતો... પોતાની નિંદા કરનારને ક્ષમા આપવાની ઉદારતા જેનામાં છે એ સાધુ છે. સંસાર-વ્યવહાર
વ્યવહારની વાતો જે સાંભળવી પડે તો સાંભળો, પરંતુ તરત જ બીજે કાનેથી કાઢી નાખો. તેને મનમાં રાખવાથી રાગદ્વેષ વધશે. વ્યવહારમાં પ્રતિકૂળતા એ તો પૂર્વજન્મનું ફળ છે. એને
