________________
આશ્રમસ્થાપના, પ્રવાસો, મહાનિર્વાણ ૩૧ કિલોમિટર દૂર પસ્વિની નદીના કિનારે આવેલો હતો. ત્યાં
સ્વામીજી દોઢ વરસ રહ્યા. તે પછી તેમનાં શિષ્યા માતાજી કૃષ્ણાબાઈ તેમની સાથે રહેવા આશ્રમમાં આવ્યાં અને આશ્રમની બધી વ્યવસ્થાનો ભાર તેમણે ઉપાડી લીધો. ૧૯૩૧માં આશ્રમનું સ્થળ બદલી મંજપટીની ટેકરી પર લઈ ગયા. આશ્રમનું નામ તો એનું એ જ ચાલુ રહ્યું. આ આશ્રમની આસપાસની જગ્યા આજે રામનગર નામથી ઓળખાય છે.
મેંગલોર-મદ્રાસ લાઈન પર અને મેંગલોરથી ૭૨ કિ.મિ. દક્ષિણે કનહનગઢ નામનું સ્ટેશન આવેલું છે. આ સ્ટેશનથી રામનગર આઠ કિ.મિ. દૂર છે. આશ્રમ બહુ સુંદર જગ્યાએ આવેલો છે. આશ્રમનાં બારણાં હરકોઈ અતિથિ માટે હંમેશાં ઉઘાડાં છે. ત્યાં સ્પૃશ્ય-અસ્પૃશ્ય, બ્રાહ્મણ-શૂદ્ર કે ધનવાનનિર્ધન જેવા ભેદો નથી. થાકેલાને ત્યાં આરામ મળે છે; તપ્ત હૃદયોને શાંતિ મળે છે અને રોગીને આરોગ્ય મળે છે.
સ્વામીજી અને માતાજી કૃષ્ણાબાઈએ વર્ષો સુધી પોતાના નિર્મળ પ્રેમની વર્ષા કરી આશ્રમની પવિત્રતા અને આકર્ષણમાં ભારે વૃદ્ધિ કરી છે.
આશ્રમમાં ઈશ્વરભકિત ઉપરાંત અન્ય કેટલાંયે જનસેવાનાં કા ચાલે છે. શિક્ષણ, ગોપાલન, ઇસ્પિતાલ, ઉદ્યોગશાળા વગેરે જાત જાતની પ્રવૃત્તિઓ આશ્રમે પોતાના કાર્યક્ષેત્રમાં અપનાવી છે. સ્વામીજીની હયાતીમાં સ્વામીજીનાં દર્શન અને જ્ઞાનનો લાભ લેવા દૂર દૂરથી અનેક કોમ, વર્ણ તેમ જ ધર્મના લોકો આવતા રહ્યા. આશ્રમ તરફથી “ધ વિઝન' નામનું એક અંગ્રેજી તથા ‘વિરવપ્રેમ' નામનું એક મરાઠી એમ બે માસિકો ચાલે
