________________
૨૪ સ્વામી શ્રી રામદાસ (કનહનગઢ કેરળ) ફરતા, પરંતુ રામની કૃપાથી એમને કશી ઈજા થઈ નહીં. ગામમાંથી જે લોકો દિવસે આ મંદિરમાં આવતા તે આ જંગલી હિંસક પશુઓથી સાવધ રહેવાની ચેતવણી આપતા. પરંતુ રામમાં અચળ શ્રદ્ધા એટલે સંપૂર્ણ સુરક્ષિતતા અને ભયરહિતતા.
વળી રાત્રે અને દિવસે મોટા મોટા સપો મંદિરમાં આવતા, પરંતુ કોઈ રામદાસને પજવતા નહીં. ઉપરાંત, રામદાસજી એક કોથળાને આસન તરીકે વાપરતા. તે કોથળો સવારમાં જ્યાં ઊંચો કરે ત્યાં એની નીચેથી કેટલાય વિછીઓ નીકળતા, પણ એક પણ વીંછી રામદાસને કરડ્યો ન હતો. આ જંગલમાં રામની આજ્ઞાથી રામદાસ દોઢ મહિના રહ્યા. અહીંનો વસવાટ રામની કૃપાથી બહુ આહલાદક નીવડ્યો પણ એક દિવસ રામનો આદેશ આવ્યો કે હવે આગળ જા અને રામદાસ ત્યાંના લોકોની ઘણી નામરજી છતાં ત્યાંથી નીકળી પડ્યા.
જૂનાગઢ પહોંચી સ્વામીજી એક રામમંદિરમાં ઊતર્યા. આ મંદિરમાં સ્વામીજી આઠેક દિવસ રહ્યા. બીજા પણ છ સાધુઓ ત્યાં તે વખતે હતા. આમાંના એક સાધુને પંદરેક દિવસથી તાવ આવતો હતો. ઘણા ઇલાજ કરવા છતાં તાવ ઊતરતો ન હતો. તે સાધુએ સ્વામીજીના આશીર્વાદ મેળવવા ઘણો આગ્રહ રાખ્યો તેથી સ્વામીજીએ કહ્યું: “સર્વનો રખેવાળ રામ તારું રક્ષણ કરો ને તને કાલે જ સારો કરી દો.'' અને બીજે દિવસે તો તે સાધુ હરતો ફરતો થઈ ગયો. આને ચમત્કારમાં ગણી લેતાં આશ્રમમાં સનસનાટી ફેલાઈ ગઈ. સહુ કોઈ એમના તરફ માન ને પ્રેમથી વર્તવા લાગ્યા. ત્રણચાર દિવસ થયા ત્યાં બીજો એક સાધુ માંદો પડ્યો. એના અતિ આગ્રહથી રામદાસે બીજી વાર રામને
