________________
૪૧
મહામોહ-નિવારક તીસાયંત્ર રૂપ તેથી સાંસારિક આપા-મમતાને જ્ઞાનથી નષ્ટ કરી આત્મારામને સમજે. ભ્રમ નિવૃત્ત થયા બાદ ભ્રમના અધિષ્ઠાન રૂપ સત્યને સમજે. ૧૭
લખિયે અપને રૂપ કો, થીર ભયા સબ અંગ, કહન સુનન કછુ ના રહી, જ્યાં કા ત્યોં સંગ. ૧૮ જેના અધિષ્ઠાનમાં સર્વ અંગ સ્થિર થયેલાં છે, જે સર્વ અંગમાં સ્થિર છે, તથા જેને સમજવાથી મહાત્માઓનાં સર્વ અંગ સ્થિર થયેલાં છે, તેમને માટે કહેવા-સાંભળવાનું કોઈ કર્તવ્ય બાકી રહેતું નથી, તે પોતાનું આત્મસ્વરૂપ અસંગ, દેહાદિના સંગમાં પણ જેવું ને તેવું નિત્ય એકરસ, નિર્વિકાર છે, તેમાં સ્થિરતા માટે અહિંસાદિ, શમાદિ ગુણોનું શ્રવણકર્તવ્ય છે. ૧૮
સુનિયે ગુણકી વારતા, અવગુણ લીજૈ નાહિ, હંસ ક્ષીર કો ગહત હૈ, નીર ત્યાગ સો જાહિ. ૧૯ ઉક્ત સગુણોની વાર્તાનું હંમેશાં શ્રવણ કરો. જો કોઈ કથાપ્રસંગમાં અવગુણની વાર્તા પણ આવી જાય તો તેને હૃદયમાં ધારણ કરશો નહીં. જેમ હંસ નીરક્ષીરનો વિવેક કરી લીર ક્ષીરને ગ્રહણ કરે છે અને નીરનો ત્યાગ કરે છે તેમ સમાદિ, આત્મતત્ત્વ, ઈશ્વરાદિની કથાને ગ્રહણ કરી, વિષય, હિંસાદિની કથાનો ત્યાગ કરે. ભૂંડ મળને ગ્રહણ કરે છે, મૂર્ખ અશુભ વાક્યને ગ્રહણ કરે છે પરંતુ જિજ્ઞાસુને માટે તેમ કરવું ઉચિત નથી. શ્રવણ કરી, ઇન્દ્રિયોને વશમાં રાખવી તે જ સર્વથી શ્રેષ્ઠ ગુણ છે. ૧૯
સાધો ઇન્દ્રિય પ્રબલકો, જિહિ તે ઉઠે ઉપાધિ, મન રાજા બકાવતે, પાંચો બડે અસાધિ. ૨૦
