________________
અશો જરથુષ્ટ્ર પણ તે જ છે અને તેથી જ અવતા ભણતર(મંત્રો)માં ‘દાતા' (સરજનહાર), પ્રાતા–ત્રાતા (પોષણ આપનાર, રક્ષણ કરનાર), અને જનાતા (સજા કરનાર છે. આમ સરજન કરવાની, રક્ષણ કરવાની તેમ જ મારવાની (સજા કરવાની) શક્તિ પણ એક ખુદામાં જ છે એમ જરથોસ્તી ધર્મ માને છે. એને મળતું જ હિંદુ ધર્મમાં જણાવેલ ત્રિમૂર્તિ બ્રહ્મા, વિષ્ણુ અને મહેશમાં પણ દાતા, ત્રાતા અને જનાતાની જ શક્તિ રહેલી છે. બ્રહ્મા સરજન કરે છે. વિષ્ણુ માનવીનું પાલન કરે છે અને શિવનું તાંડવનૃત્ય તો જાણીતું જ છે જે અશુભનું વિનાશકારી હોવાનું કહેવાય છે.
જેમ એક માતા કે પિતા પોતાનાં બાળકોને હેતપ્રીત કરે, તેમને લાડ લડાવે અને જે બાળકો નાફરમાન થાય અગર આળસ કરે, સામું બોલે તો તે જ માતાપિતા તે જ બાળકને મારે છે, સજા પણ કરે છે. એમાં બાળકને સુધારવાનો, તેને સારા શહેરી બનાવવાનો હેતુ છે. તે જ પ્રમાણે ખુદા પણ આપણા પિતા તરીકે આપણને પ્રેમથી બધી બક્ષિસ (મફત) હવા, પાણી, જમીન, ઝાડપાન, સૂર્ય, ચંદ્ર, જાનવર, ધાતુઓ, અગ્નિ વગેરેનું દાન કરતા રહ્યા છે. છતાં, જો આપણે આ વસ્તુઓનો દુરુપયોગ કરીએ કે કુદરતના કાયદાકાનૂનનો ભંગ કરીએ (બૉમ્બ વગેરે બનાવીને) કુદરતની વસ્તુઓ, માણસો, જાનવર વગેરેનો નાશ કરવાની પેરવી કરીએ તો ખુદા આપણને સજા કરે જ એમાં જેને Retributive, Corrective, Preventive, Punishment-કહેવાય તેવી બદલારૂપે, સુધારણારૂપે અને અટકાયતરૂપે (જેથી ભવિષ્યમાં બીજા કોઈ આવું નુકસાનકારક પગલું ભરે નહીં તેવી સજા કરવાનો ભાવાર્થ છે. ભલભલા મદાંધ અને અહંકારી રાજામહારાજાઓ, સરદારો વગેરે
