________________
પયગંબર જરથુષ્ટ
અને પયગંબર જરથુષ્ટ્રે રચેલી ગાથામાં જણાવ્યા મુજબ આ સવાલોના જવાબ તેમણે એકધ્યાન થઈને (Meditation) મેળવ્યા. આ સમય દરમિયાન તેઓ ફળ, કંદમૂળ ખાતા અને ઝરાનું પાણી પીતા. પર્વત પર ૧૦ વરસ પસાર કર્યાં પછી ૨૫ વર્ષની ઉંમરે જરથુષ્ટ્ર વસ્તીમાં આવ્યા અને પોતાને પ્રાપ્ત થયેલા ધાર્મિક જ્ઞાનનો પ્રચાર લોકોમાં કરવા માંડયો.
પ
પયગંબર જરથુષ્ટ્રે જે કામ કર્યું છે તે પેલી બૂરી માન્યતા-ઝાડ-પથ્થર, પાણીની પૂજા – દૂર કરીને . અસલી માઝદયસ્ની (એક ખુદાની માન્યતાનો) ધર્મ ફરીથી પ્રસ્થાપિત કરવાનું હતું. આ કામ બોલવામાં કે લખવામાં સહેલું લાગે, પણ આ એક અતિ કપરું કાર્ય છે (uphill task) હતું. આ કાર્ય માટે જરથુષ્ટ્રે પોતાના જીવનનાં કીમતી વર્ષો પૂરાં કર્યાં અને એમનો જાન પણ આ ધાર્મિક કાર્ય કરતાં જ ગયો.
પયગંબર જરથુષ્ટ્રે ધાર્મિક કાર્યની શરૂઆત પોતાના કુટુંબથી કરી, પણ કોઈ એમનો શાગિર્દ થયો નહીં. સર્વેએ તેમને તુચ્છકારી કાઢચા, સતત ત્રણ વરસની જહેમત પછી તેઓ એક ચેલો મેળવી શકચા, જે એમનો પિત્રાઈ હતો. તેનું નામ મઈદયો માહ હતું.
એમનું ધાર્મિક પ્રવચન સાંભળવા ભેગી મળેલી જંગી માનવ મેદનીને જરથુષ્ટ્ર કહેતા, ‘‘હું જે કહેવા માગું છું તે ધ્યાનથી સાંભળો અને તે ઉપર મનન કરો. બે રસ્તા છે : એક ભલાઈનો–સારો; અને બીજો બૂરાઈનો-ખરાબ. એ બન્નેમાંથી તમે પોતે (કોઈની પણ ભલામણ કે દાબ-દબાણ વગર) પસંદ કરો, પણ એટલું યાદ રાખજો કે જેવો રસ્તો તમે પસંદ કરશો તેવું ફળ તમને મળશે. ભલાને ભલું ને બૂરાને બૂરું.''
