________________
પયગંબર જરથુષ્ટ્ર ગઈ, એ જ વખતે જરથુષ્ટ્રનો જન્મ થયો અને તેઓ હસ્યા. આ હાસ્ય દ્વારા જરથુષ્ટ્ર પેલા બૂરા હાકેમને એમ કહેવા માગતા હતા કે, “માણસ માણસ વચ્ચે વેર તો આ દુનિયામાં બન્ને જીવતા હોય ત્યારે જ સંભવી શકે – જ્યારે મારો (જરથુનો) જન્મ તો હજી થવાનો છે. તેટલામાં જ તે મને મારી નાખવાની કોશિશ કરી.''
પોતાના પ્રયત્નમાં નિષ્ફળ જવાથી તે બૂરા હાકેમે જરથુષ્ટ્રને મારી નાખવાની અનેક કોશિશ કરી. બાળક જરથુષ્ટ્રને પોતાના વિશ્વાસુ માણસ પાસે ઊંચકી મંગાવી તેમને અગ્નિની ચિતામાં નાખ્યા, જેમાંથી પણ ખુદાએ તેમનો ચમત્કારિક બચાવ કર્યો, અને પેલી ચિતા ફૂલનું બિછાનું બની ગઈ. બીજે પ્રસંગે જરથુષ્ટ્રને ગાય-ઢોરનું ટોળું ચરીને આવતું હતું, તેની વચમાં નાખ્યા. પણ એક કદાવર ગાયે પોતાના ચાર પગ વચ્ચે બાળકને રાખીને તેનું રક્ષણ કર્યું. ત્રીજે પ્રસંગે બાળકને ઊંચકી મંગાવી વરુની ગુફા આગળ મુકાવ્યું. નર અને માદા વરુ શિકારની શોધમાં ગયાં હતાં. તેટલામાં જ જરથુષ્ટ્રને ગુફાના મુખ આગળ મૂકી વરુના એક નાના બચ્ચાને મારી નાખીને જરથુષ્ટ્ર આગળ મૂક્યું જેથી જરથુષ્ટ્ર આ બાળકવરુને મારી નાખ્યાનો ખ્યાલ આવે. વરુ શિકાર કરીને આવ્યાં અને આ દેખાવ જોયો, પણ બાળક જરથુષ્ટ્રને જોતાં જ માદાવરને તેના તરફ પ્રેમ અને માયાની લાગણી થઈ. તે તે બાળક પાસે બેસીને તેનું રક્ષણ કરવા લાગી. બાળક જરથુષ્ટ્રને ઘરમાં નહીં જોતાં માતા દોગદોને ફિકર થતાં તેની શોધમાં નીકળી પડ્યાં ને પાછું મળતાં છાતીસરસું ચાંપીને ઘેર લાવ્યાં. માતા દોગદોને લાગ્યું કે આ રીતે તો પેલો બૂરો હાકેમ બાળ જરથુષ્ટ્રને મારી નખાવશે, એટલે સાવચેતી અને સલામતીને ખાતર જરથુષ્ટ્રને લઈને તેઓ
