________________
ભગવાન ઈશુ પર્વ પહેલાં જ ફેરિશીઓ તથા પૂજારીઓ પાસે એ પહોંચી ગયો અને એમની સાથે સોદાબાજી પણ કરી લીધી કે જો એ ઈશુને પકડાવી આપે તો બદલામાં ભારે મોટું ઇનામ આપવું. પૂજારીઓ તો આવા લાગની શોધમાં જ હતા. એક વાર પંખી જાળમાં સપડાય પછી આગળની બાજી હાથ કરતાં તેઓને આવડતું હતું, અને આ તો વળી ઈશુનો જ માણસ ! મોં માગ્યા દામ ચૂકવીને એમણે જ્યુડાને ખરીદી લીધો. આ મોં માગ્યા દામ એટલે ચાંદીની માત્ર ત્રીસ રૂપરડી ! ઈશુ રાજદ્રોહી છે તેવી જુબાની આપવા અને ઈશુને ઓળખાવી પકડાવવામાં મદદ કરવાનું એની પાસેથી વચન લેવામાં આવ્યું. - શત્રુનું કાસળ કાઢવું જ હોય તો વળી તેમાં ઢીલ શી ? ઝંઝાવાતમાં મોજાં ઉપર મોજાં ફરી વળે એમ કલાકોમાં ઘટનાઓ સંકળાતી ગઈ અને ઈશુ પહોંચી ગયો વરુઓની ગુફામાં!''
પણ આ શું? પોતે કઈ ગુફામાં પહોંચી ગયો છે ? જ્યુડાને સમજાતું નહોતું કે અંદરથી પ્રતિક્ષણ સતત એને કોણ કોરી રહ્યું છે ? ઘડીનોય જંપ નથી. એકેક પળ મણ મણની શિલા લઈને આવે છે અને એના બોજ હેઠળ એના સ્વાસે શ્વાસને રૂંધે છે ! “અરેરે, આ તે કેવો અંધાપો ? શું હું સાવ ભૂલી ગયો કે એણે મને કેટકેટલું હેત કરેલું અને મને પણ શું એનું ઓછું ઘેલું લાગેલું ? એક ભાણામાં બેસીને બેઉએ બંનેનાં અંતર કેવાં પ્રેમથી રસી દીધાં હતાં ! એની અમૃતઝરતી આંખો ! હૃદય હૃદયને અભિન્ન કરી નાખતી એનાં આલિંગનોની ભીંસ !'' અરેરે ! કોઈ પરાયાનું નહીં ને એનું જ ગળું મેં ઊઠીને કાપ્યું? જેના ખાતર પ્રાણ પાથરી દેવા ઓછા ગણાય, તેવાને માટે મેં
