________________
સાધનાનો પ્રખર મધ્યાહ્ન સમજી ગાડીમાંથી ઊતરી જાય છે, તેને માટે આ સિદ્ધિ દુશ્મનરૂપ બની જાય છે. શાણા પુરુષો આ પગથિયે અટકી જતા નથી. બાહ્યાંતર ભીષણ તપસ્યાને પરિણામે ઈશુને પણ સિદ્ધિનો અનુભવ થાય છે, પરંતુ એ સમજે છે કે આ બધી સિદ્ધિઓનો ઉપયોગ વ્યક્તિગત કીર્તિ કે સંપત્તિ પ્રાપ્ત કરવા નથી. જ્યારે કોઈએ એમની સામે પડકાર ફેંક્યો કે, “જો તું ઈશ્વરનો પુત્ર હોય તો મંદિરના શિખર ઉપરથી નીચે પડતું મૂક. . . .'' ત્યારે ઈશુ કેટલો સુંદર જવાબ વાળે છે કે, ““ઈશ્વરની કસોટી કરવાને માટે આ સિદ્ધિઓ નથી.'' સિદ્ધિ માણસની સામે પ્રલોભનોની એક મોટી સૃષ્ટિ ઊભી કરી દે છે. જાણે પોતે જ જગતનો કર્તાહર્તા હોય તેમ આખી દુનિયા એ પોતાની મુઠ્ઠીમાં અનુભવતો થઈ જઈ નર્યા અહંકારનો કોથળો બની જાય છે. પણ ઈશુ આ બધી કસોટીઓમાંથી પાર ઊતરે છે. એમને ચમત્કારો દેખાડવામાં કોઈ રસ નથી, છતાંય અનાયાસ ચમત્કારો સરજાઈ જાય છે, તો એ એને રોકતા પણ નથી. પણ પોતાની યાત્રા તો ‘સિદ્ધિમાંથી સંસિદ્ધિ તરફ જવાની ચાલુ જ રાખે છે. અરણ્યવાસ એમને અદ્દભુત રીતે આ અર્થમાં તો ફળે જ છે કે ગજબની ઈશ્વરનિષ્ઠા એમના અંતરમાં નિર્માણ થાય છે, ‘‘પૃથ્વી પર પ્રભુનું સામ્રાજ્ય ફેલાવવું - આ જ છે મારો જીવનધર્મ, અને આ જ મારું જીવનકાર્ય ! જીવવું તોપણ આને માટે, મરવું તોપણ આને માટે.'
પોતાના જીવનકાર્યને પાર પાડવા ઈશુ જ્યારે પ્રત્યક્ષ સમાજ વચ્ચે આવીને ઊભા રહે છે, ત્યારે આધ્યાત્મિક રીતે એક ભારે મોટો અવકાશ નિર્માઈ ગયો હોય છે. પ્રભુનું રાજ્ય આવી રહ્યું ઈ ખ્રિ.-૪
