________________
ભગવાન ઈશુ
ઊજવવા આખું પૅલેસ્ટાઈન થનગની ઊઠ્યું છે. જાત્રાએ જવાનું છે, જેરુસલેમ પહોંચવાનું છે. મંદિરની પૂજા આચરવાની છે, બલિદાનો ચડાવી બાધાઆખડીઓ પૂરી કરવાની છે. લોક બધું ઊમટે છે. ઈશ્વરની વિશેષ કૃપા યહૂદીઓએ આ પર્વે અનુભવી છે. કુદરતી આફતોએ બધા મિસરીઓનો નાશ કર્યો, અને બધા યહૂદીઓને સલામત રાખી રણ પાર કરાવ્યું, તેની યાદગીરીમાં, ઈશ્વર પ્રત્યેની ઋણબુદ્ધિપૂર્વક, આભારની લાગણીથી લોકો આ તહેવાર ઊજવતા.
૧૦
નાનાં ભાઈભાંડું અને માબાપ સાથે ઈશુ પણ આ જાત્રાએ ઊપડે છે. જાત્રા, જેરુસલેમના મંદિરમાંની પૂજાવિધિ વગેરે હેમખેમ પતે છે. હવે તો પાછા વળવાનું ટાણું થયું. વણજાર આખી રસ્તે પણ પડી ગઈ છે. જોસેફ-પરિવાર પણ ચાલવા માંડ્યો છે. જોસેફ પુરુષોના અને મેરી સ્ત્રીઓના કાફલા સાથે છે. અચાનક મેરીનું ધ્યાન જાય છે કે ‘અરે, ઈશુ કયાં ?' પણ એને થાય છે કે એના પિતા સાથે એ હશે અને ‘કદાચ આગળના મેરીવાળા કાફલામાં એ હશે' એમ જોસેફ ધારી લે છે, પણ ઠેઠ સાંજ સુધીની યાત્રામાં ઈંશુ ચાંય દેખાતો નથી, એટલે માબાપને પાછાં જેરુસલેમ કરવું પડે છે. ત્યાં પહોંચી ગલીએ ગલી શોધી વળે છે, પણ ક્યાંય બેટમજી દેખાતા નથી. થાક્યાંપાકયાં બંને છેવટે મંદિરે પહોંચે છે. આખું મંદિર ખૂંદી વળે છે, પણ કયાંય ઈશુ દેખાતો નથી. ‘હા, પેલા ખૂણે કાંઈક ટોળું વળેલું છે, ત્યાંય તપાસ કરતાં જઈએ.' - કરીને બંને ત્યાં જાય છે તો જુએ છે કે વચ્ચે ઈશુ છે, અને લાંબા લાંબા રેશમી ઝભ્ભાઓ પહેરેલા શાસ્ત્રીઓ અને પૂજારીઓ એને ઘેરી વળ્યા
