________________
બાલ્યાવસ્થા દેવીનાં દર્શને જતાં જતાં રસ્તામાં દેવીનાં કીર્તનકથા સાંભળતાં ગદાધર દેવીના ચિંતનમાં ભાવસમાધિસ્થ થઈ ગયેલો. તેનાથીયે વધુ એક સમય શિવરાત્રિ ઉત્સવમાં રાત્રિજાગરણ માટે શિવલીલામાં શિવનું પાત્ર ભજવનાર માંદો પડી જતાં, અને આ પાઠ ગદાઈ સિવાય અન્ય કોઈ ભજવી ન શકે તેવું લાગતાં, પાઇનબાબુ, લાહાબાબુ આદિ લોકોએ ગદાધરને શિવનું પાત્ર ભજવવા તૈયાર કર્યો. વડીલોને આગ્રહ જોઈ ગદાધરે આ વાત કબૂલ રાખી. અને શિવલીલા શરૂ થઈ. ભૂત, પ્રેતો વગેરેનો વેશ ધારણ કરેલાં પાત્રો સહિત કૈલાસનો રંગ બરાબર જામ્યો હતો એટલામાં શિવનો પ્રવેશ થયો. મહેશનો વેશ એટલો તાદશ થયેલો કે નાટક જોનારા ઓળખી ન શક્યા કે આ પાઠ ભજવનારો કોણ છે? માથે પિંગલવણ જટા, જટામાં, ગળામાં અને કમર પર સર્પો વીટાયેલા, આખે શરીરે વિભૂતિ, ગળામાં સ્ફટિક અને રુદ્રાક્ષની માળાઓ, કાનમાં કુંડળો, એક હાથમાં ડમરુ અને બીજા હાથમાં ત્રિશૂળ લઈને ધ્યાનસ્થ નેત્રે મંદ મંદ ગતિએ શિવ રંગમંડપ પર પધાર્યા. જોતાં જ લોકો સ્તબ્ધ બનીને હર હર મહાદેવ! હર હર મહાદેવ!'' એમ બોલી ઊઠ્યા. કોઈક શંખો બજાવી ઊઠ્યા. આ બાજુ ગદાધરનું મન તો કૈલાસપતિના ધ્યાનમાં મગ્ન થયું. અહીં મૃત્યુલોકમાં તો માત્ર શરીર જ રહ્યું. તેના નેત્રોમાંથી પ્રેમાશ્રુની ગંગા વહેવા લાગી. દેહનું ભાન ભૂલી, નેત્રો સ્થિર કરી ગદાધર સમાધિમાં ગરકાવ થઈ ગયો. પ્રેક્ષકોમાંથી વયોવૃદ્ધ ચિનુ શાંખારી ગદાધરની એ અવસ્થાને સમજીને ઊભો થયો. એણે તરત જ થોડાં બિલ્વપત્રો લાવીને શિવને ચરણે અર્પણ કર્યા. ફૂલ, ફળ, ધૂપ,
૨. ૫. – ૪
