________________
૮૨.
હજરત મહંમદ અને ઇસ્લામ નાખ્યા અને બાકીના બેને મક્કા લઈ જઈને કુરેશીઓને હવાલે કર્યા. ત્યાં તેમને વળી વધારે નિર્દયતાપૂર્વક મારી નાખવામાં આવ્યા.
એક બીજા પ્રસંગે કેટલાક યહૂદીઓ આવ્યા. તેમણે પોતાને મુસલમાન તરીકે ઓળખાવ્યા અને કહ્યું કે, કોઈ દુમને અમારા પર હુમલો કર્યો છે, અમને મદદ કરવા માણસો મોકલો. તરત સિત્તેર માણસો તેમની સાથે મોકલવામાં આવ્યા. રસ્તામાં એક નદીને કિનારે તેમાંના ૬૯ને એવી જ રીતે દગાથી મારી નાખવામાં આવ્યા.
એક વાર એક યહુદી કબીલાએ મહંમદસાહેબને જમવાનું નિમંત્રણ આપ્યું. મહંમદસાહેબ દીવાલને અઢેલીને નિ:શંક રીતે જમતા હતા. બાજી એવી ગોઠવવામાં આવી હતી કે ઉપરથી એક ભારે દાંટીનું પડ ઓચિતું તેમના પર ગબડાવી મૂકવામાં આવે જેથી તેઓ ત્યાં જ પૂરા થઈ જાય. આ ચાલબાજીની વેળાસર ખબર પડી ગઈ અને મહંમદસાહેબ બચી ગયા. એ જ ઇતિહાસકાર આગળ ચાલતાં લખે છે:
ત્રીજા કબીલાને ભવિષ્યમાં સજજડ દાખલો બેસે એવી સજા કરવામાં આવી. આ ચુકાદો મહંમદસાહેબે નહોતો આપ્યો પણ એક પંચે આપ્યો હતો. એ પંચને યહૂદીઓએ જ પાતા તરફથી નીમ્યો હતો. જ્યારે કુરેશીઓએ અને તેમના સાથીઓએ મદીનાને ઘેરો ઘાલ્યો હતો અને શહેરની દીવાલો લગભગ તોડી નાખી હતી તે વખતે આ યહૂદી કબીલાવાળાઓએ દુશમન સાથે મળી જઈને કાવતરું રચવા માંડ્યું. પેગંબરની હોશિયારીથી વાત જાહેર થઈ ગઈ અને તેમનું કાંઈ વળ્યું નહીં. દુશમનો હારીને પાછા ગયા ત્યારે મહંમદસાહેબે સ્વાભાવિક રીતે યહૂદી
ઓ પાસે જવાબ માગ્યો. યહૂદીઓએ જવાબ આપવાનો ઇન્કાર કર્યો એટલે તેમને ઘેરી લેવામાં આવ્યા. પછી લાચાર થઈને તેમણે હાર સ્વીકારી અને વિનંતી કરી કે અમુક એક કબીલાનો સરદાર જેને તેમની (યહૂદીઓની સાથે મેળ હતા, તે તેમને માટે સજા નક્કી કરે. મહંમદસાહેબે તેમની આ વિનંતી માન્ય રાખી. પેલા માણસે ચુકાદો આપ્યો કે રાજદ્રોહી
