________________
મક્કાની જીત
૧૦૧ આપે છે, કારણ કે અલ્લા બીજા પ્રત્યે સદ્વર્તન કરનારાઓને ચાહે છે.” (૩–૧૩૨, ૩)
થોડા દિવસ મક્કામાં રહીને ત્યાંથી જ મહંમદસાહેબે ચારે તરફ પોતાનો ધર્મ સમજાવનારા માણસો મોકલ્યા. એ લોકોને ફરીથી સ્પષ્ટ સૂચના આપવામાં આવી કે, તેમણે કોઈ સાથે સખતાઈથી ન વર્તવું. ખાલિદ પહેલેથી જ ગરમ સ્વભાવનો હતો. તે જુઝમાં કબીલાના કેટલાક લોકો સાથે લડી પડ્યો. તેમાં તે કબીલાના કેટલાક માણસો માર્યા ગયા. મહંમદસાહેબને આ વાતની ખબર પડી ત્યારે તેમણે દુ:ખી થઈને મોટેથી બે વાર કહ્યું – “હે અલા, હું આ સંબંધમાં નિર્દોષ છું.” પછી ખાલિદને બોલાવીને ઠપકો આપ્યો અને તરત જ અલીને મોકલીને જેને જેને નુકસાન થયું હતું તેમની બધાની પાસે ક્ષમા માગી અને બધાને પૂરેપૂરી નુકસાની અપાવી. લખ્યું છે કે અલીએ “પોતાની નમ્રતાથી તેમ જ ખુલ્લે દિલે અને છૂટે હાથે તેમને મદદ કરીને સૌને રાજી કરી દીધા.” જુઝેમા કબીલાના જે લોકોને ખાલિદે માર્યા હતા, તેમણ પહેલાં અબદુર્રહમાન નામના એક મુસલમાન છોકરાના વૃદ્ધ બાપને તથા ખુદ ખાલિદના કાકાને મારી નાખ્યા હતા. ખાલિદે આવીને અબદુરરહમાનને ખુશ કરવા માટે કહ્યું – “મેં તારા બાપના ખૂનનો બદલો લીધો છે.” પણ મહંમદહેબે ખૂનનો બદલો લેવાની મનાઈ કરેલી હતી. એટલે નવજવાન અબદુર્રહમાને તરત જ જવાબ આપ્યો – “ ૩ મિ નથી કહેતા કે તેં તારા કાકાના ખૂનનું વેર લીધું છે? તેં તારા આ કામથી ઇસ્લામને કલંક લગાડયું છે.”
હવે એ પ્રશ્ન ઉપસ્થિત થાય કે મહંમદસાહેબે પોતાનું બાકીનું જીવન મક્કામાં ગાળવું કે મદીનામાં. મહંમદસાહેબે મદીનામાં રહેવાનો નિર્ણય કર્યો. તેમણે કહ્યું કે, મારી સાથે જ્યારે કોઈ નહોતું ત્યારે કદીનાવાળ ઓરિ મને સાથ આપ્યો હની અને મેં તેમને વચન આપ્યું હતું કે હું તેમની વચ્ચે જ મરીશ.
મક્કા પછી બીજે નંબરે તાયફનગર – ત્યાં “લાત’ દેવીનું પ્રખ્યાત મંદિર હતું – પુરાણા આરબ રિવાજોનું સૌથી મોટું ધામ હતું. દસ વરસ
