________________
ચારિત્ર-શીલ એ એનાથી બીજું નથી. આમ અહંતોએ કહ્યું છે. (૧૧)
પરિગ્રહનું ગ્રહણ છોડીને તેમજ શરીર પ્રત્યે ઉપેક્ષા કરીને ડાહ્યા પુરૂષે અવ્યગ્રતાથી ભરેલ ચૈતન્ય માત્ર શરીર છે જેનું એવા આત્માને ભાવવો. (૧૯)
મોહને નિર્મૂળ કરવાથી પ્રશસ્ત, અપ્રશસ્ત કે શુભાશુભ સમસ્ત રાગનો નાશ કરવાથી તેમજ ટ્રેષરૂપી જળથી ભરેલા મનરૂપી ઘડાનો નાશ કરવાથી પવિત્ર, અનુત્તમ, નિરુપધિ સદા પ્રકાશમાન એવી જ્ઞાનજયોતિ પ્રગટ થાય છે. ભેદજ્ઞાનરૂપી વૃક્ષનું આ સલ્ફળ વંદનીય છે, જગતને મંગળરૂપ છે. (૨૦)
આનંદમાં જેનો ફેલાવ છે, જે અવ્યાબાધ છે, જેની સહજ અવસ્થા ખીલી નીકળી છે, જે અંતર્મુખ છે, જે પોતામાં સહજ વિલસતા રમતાપરિણમતા ચૈતન્ય ચમત્કારમાં લીન છે, જેણે નિજ જયોતિથી અજ્ઞાન પરિણતિરૂપ અંધકારનો નાશ કર્યો છે, અને જે નિત્ય અભિરામ, સદા અભિરામ, સદા સુંદર છે, એવું સહજ જ્ઞાન સંપૂર્ણ મોક્ષમાં જયવંત વર્તે છે. (ર૧)
સહજ જ્ઞાનરૂપ સામ્રાજ્ય જેનું સર્વસ્વ છે એવો શુધ્ધ ચૈતન્યસ્વરૂપ મારો આત્મા તેને જાણીને હું નિર્વિકલ્પ થાઉં છું. (૨૨) - દશિ-જ્ઞપ્તિ-વૃત્તિ સ્વરૂપે અર્થાત્ જ્ઞાન, દર્શન, ચારિત્ર સ્વરૂપે પરિણમતું એવું જે એક જ ચૈતન્ય સામાન્યરૂપ નિજ આત્મતત્ત્વ તે મોક્ષમાં જવાવાળાઓનો પ્રસિધ્ધ માર્ગ છે. (ર૩)
પરભાવ હોવા છતાં, સહજ ગુણની ખાણરૂપ અને સંપૂર્ણ જ્ઞાનવાળા શુધ્ધ સહજ આત્માને એકને જ તીક્ષ્ણ બુધ્ધિવાળો શુધ્ધદષ્ટિ પુરૂષ ભજે છે, તે પુરૂષ પરમ શ્રીરૂપ મુકિતને પામે છે. (૨૪)
વિભાવ હોવા છતાં પણ સહજ પરમતત્વ, સહજ આત્મસ્વરૂપના અભ્યાસમાં જેની બુધ્ધિ કુશળ છે, એવો આ શુધ્ધ દૃષ્ટિવાળો પુરુષ સહજાત્મસ્વરૂપથી અન્ય કાંઈ નથી એમ. માનીને શીઘ્ર પરમ કલ્યાણરૂપ થઈ જાય છે. (૨૭)
હે સહજાત્મસ્વરૂપ ! હે જિનેન્દ્ર ! દૈવયોગે હું ગમે તે સ્થળમાં હોઉં પરંતુ મને કર્મનો ઉદ્દભવ ન હો, ફરી ફરીને ભવભ્રમણના અંત સુધી આપના ચરણકમળથી ભકિત પ્રાપ્ત હો. (૨૮)
૫૬