________________
૨૩૪
શ્રાવક કવિ ઋષભદાસકૃત
શેખ ફરીદ જંગલમેં ફીરતા, દૂનિઆ કીની ખસતી;
નિલા પાત ચૂંટી નખાયા, અધ્યા ન મલીઆ ઉસથી. પંખી. ૨૦૫ર જૂઠે જગે હોય ફજેતી, સાચા સબ કુછ પાવે;
શેખ ફરીદકી બાત સુણો રે, કાહે જનમ ગમાવે. પંખી. ૨૦૫૩ તું મત કિસકા તરણા તાણે, હો ભાલા નીકલેગા;
બહાં તજારખ ઉસકુ અમડે, ખોટે રાહુ ચલેગા. પંખી. ૨૦૫૪ કાહે પરાઈ જોરૂ તાકે, ખુદાયે નહુ ફરમાયા; - ઈહાં ફજેત હુઆ દુનિયાર્મિ, ઉહાં તજારખ પાયા. પંખી. ૨૦૫૫ ખૂન કરી મત દામ મલાઓ, કોઉ ન આવે સાથો;
ખરી બદામ ચલેગી પૂછો, જે દીની તુમ હાથો. પંખી. ૨૦૫૬ ભંગ અફીમ તારી બહુ પાણી, પીંડી બગની દારૂ;
મતવાલે ન મિલે સાહિબકુ, ઈસ એ કરણી સારૂ. પંખી. ૨૦૧૭ ગોસ મને કિના હે ઉસથી, તે ડરહિવે દિલ થાકી;
ચમડી હાડ ખુદા ઉહાં કેસા, એ તો બડી નાપાકી. પંખી. ૨૦૫૮ છૂરી કટારી યંતર ઘાણી, નાલિ ન કીજે ભાઈ;
ઉનકા પાપ ચલે દુનિયામેં, આપે દોજિખ જાઈ. પંખી. ૨૦૫૯ હાસ્ય કુતૂહલ ઠકાબાજી, કુતકા કધી ન રાખું;
ફકીર હુયે તે કુત્તે સાંહમા, પત્થરા કદી ન નાંખે. ૨૦૬૦ શિરકું પત્થરા હાથ દે સોવે, માંગે ફિરતા રોટી;
શાલ ભેરવ કદી ન પહિરે, રાખે એક કછોટી. પંખી. ૨૦૬૧ ફિર ગાલી નુહ દેવે કિસિક, ગર દીયે નહુ લેવે;
જર જોરૂ દુનિઆ નહુ રાખે, લડે તિહાં દ્રષ્ટિ ન દેવે. પંખી.૨૦૬૨ મુસલમાન તો આપણું મુંસે, હક ખાવે સાચ બોલે;
તોડી ફૂલ ન લેવે વાસા, કિસકી એબ ન ખોલે. પંખી. ૨૦૬૩ નારીરૂપ ન દેખે નયણે, ન સુણે બાત વિનોદી;
આપે દરસણ દેગા સાંઈ, તું ક્યા કાઢે સોધી. પંખી. ૨૦૬૪ એસા દેખે નામિ મીના, માંડો સૂધા પાયા;
સૂદ્ધ ચલ્યા તો કછૂ ઉપરાજ્યા, નહિ કે ગાંઠકા ખાયા. પં. ૨૦૬૫ છોડો ગુમાન ચલો તુમ સુધે, કયા થિર રહિસી જાયા;
સુલતાન શકંદર મહિમુંદ નામ, રહ્યા પણિ ઠામ ન પાયા. ૨૦૬૬ સારેકા દિલ લીજિ હાથા, કીસમું બૂરા ન કહીયે;
આપસ આપસકી જ ગુજારો, સાહિબ ભીતે ઓ લહીયે. પં. ૨૦૬૭ પા. ૨૦૫૮.૧ રહિવે ટિ. ૨૦૬૨.૧ ગર દીયે = વગર આપ્યું