________________
શ્રી હીરવિજયસૂરિરાસ
૨૩૩
છે, જાણે વિક્રમરાજાનું આગમન ન હોય ! પુરુષો દાંડિયારાસ રમે છે. મૃગનયણી સ્ત્રીઓ ગીતો ગાય છે. ચારે છેડે ચંદરવા ધરી હરિગુરુને મસ્તકે છાંયો કરે છે. કેસર-છાંટણાં થાય છે. હીરને માથે લૂંછણાં લેવાય છે. વળી પ્યાદા છડી ઉછાળે છે. એમ કરતાં સૌ તળેટીએ આવ્યા. લોકોએ તળેટીએ નાળિયેર ચડાવી, દ્રવ્ય મૂક્યું. ત્યાં ઘણી પુષ્પવૃષ્ટિ થઈ. હીરસૂરિ શત્રુંજય ચઢવાનું શરૂ કરે છે.
દુહા) હરિ સહુ સમજાવીઆ, ન મલે દ્વેષી કાંઈ; સોહણું એક હવું તમેં, હીરજી પાટણ માંહિ. ૨૦૪૧
| (ચોપાઈ) પાટણમાંહિ પછિમરાતિ, સુહણ એક હીર દેખિ નિજ જાતિ; - હાથી ઉપરે ચઢીયો હીર, હાર્થિ પરવત ચઢિઈ ગંભીર. ૨૦૪૨ હીર સર્વનો ત્યે પરણામ, સોમવિજય મુનિ બોલ્યા તામ;
જે તુલ્મ કરતા મનિ ચિંતાય, શેત્રુજ યાત્રા સુખેં તુમ થાય. ૨૦૪૩ એહ અર્થ સાચો મનિ ધરે, વિમલાચલ ચાલેવું કરે;
સકલ સંઘ મલે તેણે ઠામિ, કાસદ ચલાવ્યા ગામોગામિ. ૨૦૪૪ લાહોર આગરા ને મુલતાન, કાશમેર દેશ અને ખુરસાંન;
બંગાલ કાબિલ ભોટ ને લાટ, ભંભેર ચઉડ અને મેદપાટ. ૨૦૪૫ ચૌદ જ કાશિદ ચાલ્યા જાય, શેત્રુંજે જાવા સહુ સજ થાય;
માફા ઊંટ અશ્વ સજ કરે, હઅડે હરખ ઘણેરો ધરે. ૨૦૪૬ અમદાવાદમાં આવે જસિં, શાહ મુરારિનિ મલિઆ તસિ; . મુરારિ શાહ દીયે બહુ માન, આગલિ મુકે રત્ન નિધાન. ૨૦૪૭ પૂછે પાતશા ધર્મની વાત, કહે જીવની મ કરો ઘાત; આપ જીવ પર સરખા સહી, એક વાત ખુદાયે કહી. ૨૦૪૮
(ઢાલ ૮૩ – એક સમે તિહાં રાય વેરાટિ. એ દેશી) આપ ખુદાર્યો યું ફરમાયા, કડીકું મત મારી;
કુંજર કટક જીવ સરીખા, હણતી હોય ખુઆરી. પંખી મીનકું કોઈ મત મારો, ખુદાયે પયદા કાને;
નિલા પાત જેણે કદી ન ખોદ્યા, તે દુનિયામેં જીતે. પંખી. ૨૦૫૦ જોહુ ન માને તો કર કાટો, બાંધો ખીંચી પાટો;
દેખો દરદ કેસા હોતા હૈ, બૂઝી ગલા ન કાટો. પંખી. ૨૦૫૧ ટિ. ૨૦૪૨.૧ સુહણુ = સ્વપ્ન ૨૦૫૦.૨ નિલા પાત = લીલાં પાન, વનસ્પતિ
૨૦૪૯