________________
· શ્રાવક કવિ ૠષભદાસકૃત
વડોદરા માંહી આવ્યો જિસેં, ખાનખાનાએ જાણ્યું તિસેં; તેડાવી પૂછે નર નામ, ક્યું છોડો તુમ દુનિયાં દામ ? ૧૪૬૧ શાહ જેઠો બોલ્યો તેણિ વાર, અમે વૈરાગી નર ને નાર;
શાસ્ત્ર અમારે અસ્યો વિચાર, છોડ્યા વિના નવિ પામે પાર. ૧૪૬૨ કહે ખાન તુમે દીક્ષા લિયો, બેટેકોં સંયમ મત દિયો;
હુકમ પાતશા હોવે યદા, કરો ફકીર બેટેકો તદા. ૧૪૬૩ ચાલ્યો ખાન અક્બર કે ગયો, સંબંધ સર્વ જેઠાનો કહ્યો; અકબરશાહ તેડાવે તિહાં, આવ્યા પુરુષ અકબરશાહ જિહાં. ૧૪૬૪ પૂછે અકબર મુગલાપતી, કુણ કારણ તુહ્ય થાવો યતી; શાહ જેઠો બોલ્યો તેણિ વાર, અમ લાગે ડુઓ સંસાર. લાગે મીઠી ખુદાની વાત, છોડ્યા વિણ તે કિમે ન થાત; ગૃહસ્થ માંહી છે ડગડગ પાપ, સકલ જંતુ કરવો સંતાપ. બોલ્યો દિલ્લીપતી તવ ધીર, બેટેકો મત કરો ફકીર;
૧૪૬૫
૧૪૬૬
સવાદ દુનિકા દેખ્યા નહિં, ક્યા જાણેગા આયા અહિં. ૧૪૬૭ શાહ જેઠો તવ બોલ્યો તહિં, હું મુકું છું એહને અહિં;
૧૪૬૯
પરણે તો પરણાવું આજ, પછે હું સારું આતમ કાજ. ૧૪૬૮ ખુસી થયો તવ અકબરશાહ, વિજયરાજ તેડ્યો તિણિ ઠાહ; કહે અકબર કાં હોય ફકીર, નાંહનો સુંદર રૂપ શરીર. ગામ દામ દુનિઆં લીજીએ, ખાણા સુથરા જલ પીજીએ; મહા કપડા ઘર ખાસે રહીએ, સુખ મૂકી કાં જોગી થઈએ. ૧૪૭૦ લે ઘોડા હસ્તી પાલખી, બાલપણે ઇમ મ હોજે દુખી; કઠણ રાહ ફકીર જ વેશ, નંગે પાય લુંચાવે કેશ. સોણા ભોમિ-ગદાએ નિત્ત, તાઢ તાપ દુઃખ વરખા ઋત;
દેશવિદેશે ફિરણા સહી, કરો યોષ તુમે ઇહાં રહી. વિજયરાજ બોલ્યો તવ આપ, કરું સોય કરેં માયબાપ;
ગૃહસ્થ પંથ દોહિલ્યો છે ઘણું, વચન ખમેવું સાહિબ તણું. ચિંતા કરતાં જાએ કાળ, પરણાવવાં પોતાનાં બાળ;
૧૪૭૪
રાત દિવસ રહંતાં જાએ, સાહિબ યાદ તે ક્યારે થાયે. તેણિ કારણિ હું થાઈશ યતી, જેહમાં ચિંતા નહિં મુજ રતી; રાજા ચોર તણેઃ ભય નહિં, નમે પાય નર જઇએ જહિં. થાએ બંદગી સાહિબ તણી, રખ્યા કીજૈ સબ જીવ તણી;
૧૪૭૫
યોગ વિના નવિ લહીએ ધણી, થાઉં યતી ઇચ્છા આપણી. ૧૪૭૬ એકચિત્તો દીઠો નર જામ, ઘે રજા અક્બરશા તામ; પાંચસે મણ ધૃત હુકમ જ હોય, ખરચી દીખ્યા લેજે તોય.
૧૭૦
૧૪૭૧
૧૪૭૨
૧૪૭૩
૧૪૭૭