________________
શ્રી હીરવિજયસૂરિરાસ
૧૬૯
અકબર કહે બુલાઈ લ્યો અહિ, તેડી ગયા જેતાને તહિ;
કરી તસલીમ તે ઊભો રહે, ત્યારે પાતશા એવું કહે. ૧૪૪૫ કુણ કારણ કહો હોતે યતિ, હરકા પંથ હૈ દોહિલા અતિ;
તેરે જોરુ હૈ કે નહીં ? દેઉં ગામ એક રહે તું અહિં. ૧૪૪૬ બોલ્યો જતો થઈ હંશિયાર, નહિં જોર મુજ હૈ પરિવાર;
ભાઈ પાંચ અછે મુજ સગા, તે સંસારને કામે લગા. ૧૪૪૭ મેં છોડંગા સહી સંસાર, ગૃહસ્થધર્મમેં પાપ અપાર;
મરી કૂણ જાએ દુરગતિ, ઉસ કારણ મેં હોઉંગા યતિ. ૧૪૪૮ દોહિલો પંથ અછે જો એહ, તોહે મેં આદરવો તેહ;
દુનિયાં દામ ગામ નહિકામ, યતિ વિના નહિ બિહિતે ઠામ. ૧૪૪૯ હુકમ તમારા હોવે જોય, તો મેં હીરકા ચેલા હોય;
દીઠો પાતશાએ દઢ અતિ, તેરી ખુશી તો હો તું યતી. ૧૪૫૦ થાનસંઘાદિક બોલ્યા તામ, હીર નહીં રહેતે ઇસ ગામ;
કુણ દીક્ષા જેતેકો દીએ, શ્રીજી તુમ ગુરુકું રાખીએ. ૧૪૫૧ કહે અકબર જઈ હીરકોં કહો, જિહાં લાભ તિહાં તુમ રહો;
જેતા શિષ્ય તમારા હોત, તુમકું નફા હોયગા અહિં બહોત. ૧૪પર રાખ્યા હીર ફતેપુર માંહિ, દિવાવે દીક્ષા અકબર ત્યાંહિં;
વાજિંત્ર પોતાનાં સહુ દેહ, મહોત્સવ નેતા તણો કરેહ. ૧૪૫૩ ગજ રથ ઘોડા ઊંટ અનેક, ચડ્યો પાતશા ધરી વિવેક; - અનેક ઉમરા મિલિયા ત્યાંહિ, જેતકુમાર આવ્યો વનમાંહિં. ૧૪૫૪ એક ઊંટે એક ઝાડે ચડે, જોવા નરનારી તડફડે;
ખીર વૃક્ષતળે સહુ મિલે, ધ્વજ નેજા ચામર ઊછળે. ૧૪૫૫ જેતો અશ્વથકી ઊતરી, કુંડળ ભૂષણ અળગાં કરી;
મૂકે બાજુબંધકભાય, હુઓ દિલગિર ત્યાં અકબર શાહ. ૧૪૫૬ નાવિ વેણિ વિકારે વળી, મુગલા મુખ ઘાલે આંગળી;
પહેરે વેશ યતિનો તેહ, હરવિજય ત્યાં દીક્ષા દેહ. ૧૪૫૭ જીતવિજય તસુ દીધો નામ, બોલ્યો પાતશા અકબર તામ;
સુણિયે હીરવિજય ગચ્છાતિ, એક હવો પાતશાહી યતી.૧૪૫૮ બીજો યતિ પાતશાહી હોય, વિજયરાજ ઉવક્ઝાય જોય;
રાજનગરનો વાસિ તેહ, ઓશવંશ શાહ જેઠો જેહ. ૧૪૫૯ નારી સહિત પામ્યો વૈરાગ, ઋદ્ધિ રમણિનો કરતો ત્યાગ;
બંધવ સરખો સંયમ લેહ, વિજયરાજસુત સુંદર જેહ, ૧૪૬૦ ટિ. ૧૪૪૫.૨ તસલીમ = પ્રણામ ૧૪પ૩.૧ દિવાવે = દેવડાવે ૧૪૫૭.૧ વેણિ = વાળનો
સમૂહ