________________
શ્રી હીરવિજયસૂરિરાસ
ભંગી ભંગ ચડાવે કેતે, ભૂલે પડે જટાધારી;
કેતેક પાઉંસું સંકલ ખેંચે, કયા સાધે જીવ મારી હે લાલ. યું અ. બોલે નારીકા ભેષ બનાયા મરતેં, હોઈ મગન
માચે;
અંગહી ભંગ દીખાવે સબકું, કયા ઉસ દેખી રાચે હો લાલ યું અ. બોલે. ફૂલ ગુલાલ અબીર ઉછારે, તાલ મૃદંગ ભી
વાગે;
પરગટ ભાંડ ભવાઈ દેખત, રાગ ધરે જ અભાગી હો લાલ યું અ. બોલે. બ્રાહ્મણકે ગલે ટોડર ઠાર્વે, ઠાકોર નામ ધરાવે;
એ પરમેશ્વર સારુ સબહિ, ક્યું સદ્ગતિમેં જાવે હો લાલ. યું અ. બોલે. ગજ રથ ઘોડે કરસણ વાડી, દોદો ચ્યાર સુ નારી;
એ પરણાવે બેટાબેટી, લાખું કે વ્યાપારી હો લાલ. યું અ. બોલે. ધેનુ ચરાવત બસ બજાવત, ગ્વાલની કુંચુકી ફારી;
એ પરમેશ્વર કહાકે કહીએ, દેખત કોઉ ઠગારી હો લાલ. યું અ. બોલે. સોલ સહસ ગોપીમેં ખેલ્યા, માર દેત સબકોઈ;
ક્રોધી કામીકું પરમેશ્વર, હમ જેસા ભોગીઅ હોઈ હો લાલ. યું અ. બોલે. સાય સ્વરૂપ કહ્યા સાંઈકા, ગુરુ નિગ્રંથ હી મોટે;
૧૬૧
ગોપી જ્યું એક હોઈ એક કાન્હા, જાય ગળે ઉસ લાગે હો લાલ. યું અ. બોલે.૧૩૮૧ કયા વૈરાગ પાવે ઉસ દેખ્યું, સામી હોત સરાગી;
૧૩૭૯
૧૩૮૦
=
૧૩૮૨
૧૩૮૩
૧૩૮૪
૧૩૮૫
૧૩૮૬
સાચા હી ધર્મ કહ્યા ગુરુ હીરેં, ઔર કહું સબ ખોટે હો લાલ. યું અ. બોલે. ગજ રથ ઘોડે માલ મુલકહું, દેતે છુઅ ન લીના;
કિરિયા કર્મ કરે દેહી કરે, કિનકા બુરા ન કીના હો લાલ. યું એ. બોલે. કછુ ન માલ મુલક ઘર માંગે, માંગત હીર ગદાઈ;
અજા મીન ગઉ પંખી છુડાએ, સારેકી ઉમર વધાઈ હો લાલ. ચું અ. બોલે. ૧૩૮૯ જૈસી બાત સુણીથી કાને, ઐસી નજરે દેખી;
કહેણી રહેણી હૈ દો સરખી, હીર સાચો નિરાપેખી હો લાલ યું અ. બોલે.
૧૩૮૭
૧૩૮૮
૧૩૯૦
અકબરે રાવત, ખત્રી અને મીર બધાનાં દેખતાં હીરગુરુની ઘણી પ્રશંસા કરી. રાજાનો હુકમ થયો. (વિનંતી થઈ) કે “તમે ફત્તેહપુરમાં ચોમાસું કરો.’ વાજતેગાજતે હીરગુરુ ઉપાશ્રયે આવ્યા. સર્વત્ર આનંદ મહોત્સવ થયો.
કદી નિષ્ફળ ન થાય તેવી હીરગુરુ દેશના આપે છે. દૂજણમલે પ્રતિષ્ઠા કરાવી અને ઘણું દાન આપ્યું. પ્રતિદિન ઉત્સવ થયા. ત્યારે બાદશાહે હીરગુરુને યાદ કર્યાં. મળીને કહ્યું, “કંઈ સારું કામ કહો. હું તો તમારું જ નામ જપું છું. આજે તમારાં દર્શન પા. ૧૩૭૯.૨ બુરી સાધે ૧૩૮૫.૧ ડોઉંઅ બરાબત, ગોલની કંચુકી ૧૩૮૭.૧ હીરકા પંથ હી ૧૩૮૯.૧ કોઉ (‘કછુ’ને બદલે) ૧૩૯૦.૨ કહેણી કરેણી રહેણી સરખી ટિ. ૧૩૮૦,૧ માર્ચ
ફુલાય, ૧૩૮૩.૧ ટોડર = કલગી, છોગું ૧૩૮૪.૧ કરસણ = ખેતી ૧૯૮૫.૧ ગ્વાલ = ગોવાલણી ૧૩૯૦.૨ નિરાપેખી = નિરપેક્ષ