________________
સમયમાં પૂજ્ય સૂરિસમ્રાટશ્રીના પટ્ટધર પૂજ્યઉદયસૂરિજી મ.શ્રીના વિદ્વાન શિષ્ય નન્દનવિજયજી મ.શ્રી(પછીથી નન્દન સૂ. મ.) ને તથા પૂજ્યશ્રીના વલ્લભીપુરના વતની પૂ.સિદ્ધિવિજયજી મહારાજશ્રી આ બન્નેને શ્રીભગવતીસૂત્રના યોગ ચાલતા હતા.
પાટણના પોપટલાલની વૈ.વ. ૧૦ ની દીક્ષા નક્કી થઈ. વદી ૯ ની સાંજે છોટાલાલ અને ડાહ્યાભાઈ શાહીબાગ જમનાભાઈ ભગુભાઈ શેઠને બંગલે દીક્ષા પ્રસંગે જોઈતાં શ્રીફળ ચોખા-થી (દીપક માટે) વિગેરે લેવા ગયા. છોટાલાલની પાસે સાઈકલ હતી. જતી વખતે તો બન્નેય સાથે ગયા. પરંતુ પાછા વળતા દીક્ષા વિધિ અંગેના શ્રીફળ–ચોખા વિગેરે સાઈકલ ઉપર લીધા એટલે સાઈકલ ઉપર બીજાને બેસવાની જગ્યા ન રહી તેથી ડાહ્યાલાલને ચાલીને વાડીએ આવવાનું થયું. બંગલેથી વાડીએ આવવાના બે રસ્તા એક તો સડકે ફાટક ઓળંગીને અને બીજા બંગલાના પાછળના ભાગથી રેલ્વેપાટા ઓળંગી મુસલમાન લોકોના કબ્રસ્તાનમાંથી વાડીએ અવાતું. ડાહ્યાભાઈ એ રસ્તે આવ્યા.
રાત પડી પૂજ્યશ્રી પાસે ઉદયસૂરિમહારાજ બેઠા હતા. વાતો ચાલતી હતી અને છોટાલાલ પગ દબાવતા હતા. રાત્રિના લગભગ ૧૦નો આશરે સમય થયો એટલે પૂજ્યશ્રીએ છોટાલાલને કહ્યું કે તું સૂઈ જા. પૂ.ઉદયસૂરિમહારાજને કહ્યું કે પેલા ડાહ્યાને ઉઠાડી બોલાવી લાવ. ડાહ્યાભાઈ એ મોટા હોલની દક્ષિણતરફની અગાશીમાં જવાના બારણા પાસે પથારી કરી સૂતેલા. પૂજ્ય ઉદયસૂરિજી મહારાજશ્રીએ ડાહ્યાની પથારી પાસે જઈ ડાહ્યાને ઉઠાડવા બે ત્રણ બૂમો પાડી પણ જવાબ ન મળતાં ઉદયસૂરિમહારાજે ઓઢેલ ચાદર એના મોઢા ઊપરથી ખેંચી દૂર કરી એટલે ડાહ્યાલાલ ઉદયસૂરિજી મહારાજશ્રી સામે આંખો કાઢી જોતો
૨૧
