________________
આવેલ દષ્ટિમાર્ગમાં મૂકી, મહાવીર આપને, મેં મૂધીએ હૃદયમાં દયાયા, મદનના ચાપને, નેત્રબાણ ને પધર, નાભિ ને સુંદર કટી, શણગાર સુંદરીઓ તણું, છટકેલ થઈ જોયા અતિ. ૧૩ મૃગનયણી સમ નારી તણાં, મુખચંદ્ર નીરખવા વતી, મુજમન વિષે જે રંગ લાગ્ય, અ૯પ પણ ગુઢ અતિ, તે શ્રુત્રરૂપ સમુદ્રમાં ધેય, છતાં જાતે નથી, તેનું કહે કારણ તમે, બચું કેમ હું આ પાપથી. ૧૪ સુંદર નથી આ શરીર કે, સમુદાય ગુણતણે નથી, ઉત્તમ વિલાસ કલાતણે, દેદિપ્યમાન પ્રભા નથી, પ્રભુતા નથી તે પણ પ્રભુ, અભિમાનથી અકકડ ફરું, ચપાટ ચાર ગતિતણી, સંસારમત છેલ્યા કરૂં. ૧૫ આયુષ્ય ઘટતું જાય તે પાપબુદ્ધિ નવ ઘટે, આશા જીવનની જાય પણુ, વિષયાભિલાષા નવ મટે, ઔષધ વિષે કરૂં યત્ન પણ, હું ધર્મને તે નવ ગણું, બની મોહમાં મસ્તાન હું પાયા, વિનાના ઘર ચણું. ૧૬ આમા નથી પરભવ નથી, વળી પુણ્ય પાપ કશું નથી, મિથ્યાત્વની કટુ વાણું મેં, ધી કાન પીધી સ્વાદથી, રવિ સમ હતા જ્ઞાને કરી, પ્રભુ આપશ્રી તે અરે પણ, દીવ લઈ કુવે પડયે, ધિકકાર છે મુજને ખરે, ૧૭ મેં ચિત્તથી નહિ દેવની કે, પાત્રની પૂજા ચહી, ને શ્રાવકે કે સાધુઓનો ધમ, પણ પાળે નહિ, પાપે પ્રભુ નરભ છતાં, રણમાં રડયા જેવું થયું, બેબી તણા કુત્તા સમું, મમ જીવન સહું એળે ગયું ૧૮ હું. કામધનું કલ્પતરૂ, ચિંતામણીના પ્યારમાં, ખાટા છતાં ઝંખ્યો ઘણું બની, લુબ્ધ આ સંસારમાં,
