________________
૧૭
આ વ્રત વાણીને સદ્વ્યવહાર શિખવે છે. અપ્રિય, અપથ્ય અને અતથ્ય વચને ન બોલવાનું આ વ્રત છે.
આ વ્રતના પાલનથી જીવમૈત્રી દઢ થાય છે. અરમિયાનમકૃત- તત્ત્વાર્થ. અ૦૭/૯ मिथ्योपदेश-रहस्याभ्याख्यान-कूटलेखक्रिया न्यासापहार साकारमन्त्रमेदाः
તત્વાર્થ. અ૦૭/ર૧
: ઢાળઃ ૧ પાંચ મોટાં જૂઠ ન બેલે, મેં બી આશ ભર્યો રે
મેહન મેરે મુક્તિસે જાઈ મ–૩ બીજુ વ્રત ધરી જૂઠ ન બોલું પણ અતિચારે ડરે-મેહન ૦૪ મંત્રભેદ રહ નારી ન કીજે અછતી આળ હરે, મેહન કૂટલેખ મિથ્થા ઉપદેશે વ્રત પાણી ઝરે. મેહન૦૬
–બારવ્રતની પૂજા સ્થૂલ મૃષાવાદ–તીવ્રઅંકલેશથી-દુe અધ્યવસાયથી જુઠું બોલાય તે સૂમ મૃષાવાદ-હાસ્ય,રતિ વગેરેથી જુઠું બેલાય તે. પ્રમાદ-ગફલત, બેદરકારી, અસાવધપણું. અલિયવયણ-અલીક વચન, જુઠાં વચન. ૧. આ વ્રતમાં પાંચ મેટાં જૂઠાણું–ન બોલવાનો નિયમ છે.
૧. કન્યા સંબધી જૂઠું બોલવું તે કન્યાલીક. ૨. ગાય-પશુ સંબંધી જૂઠું બોલવું તે ગવાલીક. ૩. ભૂમિ સંબધી જૂઠું બોલવું તે ભૂસ્યલીક. ૪. પારકી થાપણું એાળવવી તે-ન્યાસાપહાર. ૫. બેટી સાક્ષી પૂરવી તે ફૂટસાક્ષી.
