Page Text
________________
रागद्वेष करवा उपर वरूणशेठना चार पुत्रोनी कथा कह्यु, तमारा कंपता करवाळा पिताए मारुं घर बगाडी मुक्युं छे. ते रात्रे वारंवार झाडो पिशाब करवाने माटे दुर्वार एवा घरना द्वारने सदा खखडाव्या करे छे, घरनी जमीन उपर कफ नाख्या करे छे अने सुवे, त्यारे घूर्पूर अवाज करी मुके छे. तेनो एवो गाढ शब्द थाय छे, के मने तेथी निद्रा आवती नथी. जो तमारा घरमा ए डोसो न होय, तो सारं थाय, तेने घरमांथी बहार काढीए, तो पछी आपणे बंने स्पष्ट रीते नक्की सुख भोगवीए." ते पुढे तेणीनुं सर्व वचन हर्षथी कबूल कयु. पछी तेणे सुंदरने घरनी बहार काढवा मांड्यो, पण ते घर बहार नीकन्यो नहीं, त्यारे एक वखते पुत्रे पोतानी स्त्री आगळ तेनो वृत्तांत जणाव्यो, एटले ते स्त्री बोली के, "जो ते घर बहार न नीकळे तो हुं तेने सारं अने पुष्कळ भोजन आपीश नहीं, तेनाथी ते दुर्बल थई जशे. पछी तमारे ते अनार्य पिताने गळे अंगुठो दबावी मारी नाखवो, ते सिवाय बीजो उपाय नथी." आq विचारी ते बंने स्त्रीपुरुषे तेम कयुं, पछी ते मृत्यु पामीने ते ज घरमां कूतरो थई अवतर्यो. हे विज्ञ, आ दृष्टांत जाणी तमारे स्नेहराग छोडी देवो.
हवे वरुण शेठनो त्रीजो पुत्र अर्हद्दत्त हतो. ते शब्द, रूप, रस, गंध अने स्पर्शमां अति लुब्ध बनी रसवडे दिवसो निर्गमन करतो हतो. एक वखते ते अर्हद्दत्तने जेणीनो पति परदेश गयेलो हतो एवी कोई क्षत्रिय जातिनी स्त्रीनी साथे दुष्ट रोगना जेवो एक भावथी योग थई आव्यो. ते स्त्रीने स्वाद लागवाथी ते अर्हद्दत्तने पोताना घरनी बहार नीकळवा देती न हती, तेथी अर्हद्दत्तने मन रात्रि दिवस मोटी प्रतिकूळता लागती हती. जुदी जुदी वनिताने भोगववामां रागी बनेलो ते अर्हद्दत्त एक वखते तेणीना घरमांथी नीकळवा लाग्यो, त्यां तेणीए कोप करी बलात्कारे छूरीथी तेने घायल कर्यो. ते घातनी पीडाथी अतिदुःखी थयेलो ते नासीने पोताने घेर आव्यो, त्यां तेनी स्त्रीओए पूछ्युं के, "तमने आq विपरीत क्यां थयुं?" ज्यारे तेणे साची हकीकत कही नही, त्यारे ते सघळी स्त्रीओए विचार्यु के, "आ पुरुष स्वेच्छाथी ज्यां त्यां निरंतर भटकतो फरे छे अने पूछीए छीए त्यारे सत्य कहेतो नथी, तो पछी आवो पापरूपी पति शा कामनो? माटे आ सदा संताप करनारा पतिने सत्वर मारी नाखीए." आईं विचारी ते स्त्रीओए तेने लागेला घा उपर उग्र झेर नाख्यु, तेथी ते दुष्टबुद्धिना शरीर उपर अतिवेदना थई आवी. ते मृत्यु पामीने कोई चंडाळने घेर नपुंसक थई अवतर्यो त्यांथी च्यवीने त्रीजी नारकीमां नारकी थयो. ते पछी तिर्यंचनी योनिमां जई ते पुनः नारकी थशे. एवी रीते ते तिर्यंच अने नारकी घणीवार थया करशे. श्री विमलनाथ चरित्र - चतुर्थ सर्ग
273
| SR No. | 005931 |
| Book Title | Vimalnath Prabhunu Charitra |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Jayanandvijay |
| Publisher | Guru Ramchandra Prakashan Samiti |
| Publication Year | |
| Total Pages | 378 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Book_Gujarati |
| File Size | 7 MB |