________________
श्री जिनेश्वरदेवनी पूजा उपर देवपाळनी कथा मांड्यो ते सांभळी पेला मंडलिक वगेरे राजाओ विशेष हास्य करवा लाग्या अने कहेवा लाग्या के, "आ खरेखरो गोवाळ ज लागे छे, जे पोताना पूर्वना आचारने लईने एक माटीनो हस्ती बनावी राजपाट करवानी इच्छा राखे छे." कुंभारोए माटीनो हस्ती करी पकाव्यो, पछी तेने चित्रकारोनी पासे चीतराव्यो अने पछी लोको पासे ते उपर त्रिपदी वगेरेनुं काम कराव्युं, ते सिवाय (राज्यना) बीजा हस्तीओ तैयार कराव्या, घोडाओ उपर पलाण नंखाव्या, सर्व सुभटोने सज्ज कराव्या अने रथो पण तैयार कराव्या. पछी पेला जिनदत्त शेठने बोलावी छल तथा बळने वश थई तेनो वेश स्वयं पोताना जेवो कराव्यो, पछी शुभमुहूर्ते राजा देवपाले 'राजपाटिका करी. ते अपूर्व कौतुक जोवाने सर्व बाजुएथी जनसमूह एकठो थयो अने (माटीना हाथीने चालतो) ते जोईने विस्मय पामी गयो. लोकोए राजाने जोई चिंतव्यु के "शुं आ विष्णु पोते आव्या छे? अथवा देव के कोई विद्याधर आव्यो छे?" एवी रीते चालता राजाने ठेकाणे ठेकाणे सारं नाटक अने पगले पगले मांगलिक उपचारो तथा वार्जित्रो वागवा लाग्या, ते जोई सर्व सामंतो चमत्कार पामी गया अने क्रमने जाणनारा ते श्रेष्ठ राजाना बंने चरणमां नमी पड्या, पछी राजा महेलना द्वार आगळ आव्यो त्यारे तेणे जिनदत्तशेठने अंकुश आपीने कां के, "आ हस्तीने तेने स्थान लई जाओ." ते मृत्तिकाना हाथीए डगलं भर्यु नहिं, एटले तेने पगवडे संज्ञा करी तो पण ते चाल्यो नहीं, एटले तेनी उपर अंकुशनो घा कर्यो ते घाने लईने ते हाथीना कुंभस्थळना बे भाग थई गया, आथी श्रेष्ठी उपहास्य- स्थान थयो अने तेनो अहंकार उतरी गयो. त्यारथी मांडीने सर्व राजवर्ग शोकरहित थई तेनी आज्ञाने देवनी शेषानी जेम मस्तक पर उठाववा लाग्यो अने राजाओए द्रव्य साथे पोतपोतानी घणी कन्याओ तेने आपी. राजा देवपाले पछी श्री युगादि भगवाननो प्रासाद कराव्यो अने तेनी अंदर नित्ये जिनपूजा करवाने, पूर्व- पाप हरवाने अने नवं पुण्य मेळववाने माटे ते जनसमूहनी साथे जवा लाग्यो.
एक वखते देवपाळ जिनपूजा करी पोतानी पटराणी साथे गेलेरीमा प्रशंसापूर्वक बेठो हतो, तेवामां तेनी पटराणी क्षणमां मूर्छा पामी. शीतळ उपचारोथी तेणीनामां चैतन्य आव्युं, एटले ते नीचे प्रमाणे पद्य बोली
____ अड विं पती नइं, जलतोइ न वुढा हत्थ ।
जो उ एउकबाडी यह, अज्जवि साउ अवत्थ ।।१।। 1. राजपाटिका-सवारी. श्री विमलनाथ चरित्र - द्वितीय सर्ग
109