________________
. शीलव्रत उपर शीलवतीनी कथा ते सर्व द्रव्य स्वीकारी लीधुं अने अशोकने कहेवडाव्युं के, "तारे आजथी पांचमे दिवसे रात्रिने पहेले पहोरे मारे घेर आवq." ते सहृदय अशोके शीलवतीनुं ते वचन वंचना रहित मानी चार दिवसो दुःखथी निर्गमन कर्या. तेटला दिवसोमां शीलवतीए पोताना एक सारा ओरडामां पुरुषोनी पासे मानने खंडन करवा माटे एक कूवा जेवो उंडो खाडो छूपी रीते खोदाव्यो. पछी तेणीए मुखे तथा नीचे चारे तरफ विशाळ एवा ते अंधकूप जेवा खाडा उपर सडेली तळाईवाळो एक पलंग गोठव्यो. चार दिवसोनी अंदर मंत्री अशोके पोतानु हित साधवा माटे पोताना परिवारने कोई कोई ठेकाणे मोकली दीधो अने पोते एकलो रह्यो. ।।३०० ।। ज्यारे पांचमो दिवस आव्यो एटले ते दिवसनी रात्रिनो प्रथम पहोर जतां अशोक शीलवतीने घेर आव्यो. शीलवतीए पेला घरमा रहेली शय्या तेने बतावी ते अशोक ओरडामां पेसी जेवामां ते शय्या उपर बेठो के तुरत ते तळाईनी साथे ज नीचे खाडानी अंदर पडी गयो त्यां चेतना सहित अशोके प्रथम 'शून्यपणानो अनुभव करी पछी पोते सर्व शून्य आश्रित थयेलो छे छतां ते हृदयमां आ प्रमाणे चिंतववा लाग्यो, "आ स्त्रीए मारुं सर्वस्व लई लीधुं अने मने मारी इच्छा प्रमाणे आप्यु नहीं. आतो बंने हाथ दाझ्या अने पहुवा गया; तेना जेवू बन्यु, ए केवा खेदनी वात! मूर्ख एवा में बलात्कारे बे प्रकारनी लक्ष्मीनो नाश कर्यो अने मारो पोतानो शत्रु बनी जनसमूहमां मारुं अशोक एवं नाम व्यर्थ करी दीधुं. कोई पूर्वना कुकर्मना विपाकथी आ लोकमां तो में आ कुंभीपाक नरकना जेवू स्थान मेळव्यु. हवे परलोकमां शुं थशे? ते हुं शुं कही शकुं? आ शीलवती जिनधर्ममां तत्पर एवी परम महासती छे, ते जो मारी उपर कोप करशे तो ते मने भस्म करी नाखशे." आ प्रमाणे चितवन करतां अशोकने ते स्थाने वर्षनी जेवा लांबा दिवसो पसार थवा लाग्या. दयाळु शीलवती ते स्थळे तेने खावा- पहोंचाडती हती, परंतु ते खावा- दोर साथे बांधेला शराव (रामपात्र)मां मूकीने आपती; पण पोतानी प्रशंसा नहीं करनारा अर्थात् निंदा करनारा तेने ते अंधकूपनी बहार काढती न हती.
अशोकने गये त्रण मास पूरा थया, एटले राजाए पेला त्रणे मंत्रीओनी आगळ जणाव्यु के, "आटला बधा दिवस थया तो पण अशोक केम आव्यो नहीं?" ते समये रतिकेलि-क्रीडानी कळावडे उद्धत अने उत्सुक एवो त्रीजो 1. शून्यपणानो तुच्छपणानो. 2. द्रव्यरूप लक्ष्मी अने शोभारूप लक्ष्मी-एम बे प्रकारनी. 3. अशोक-शोक रहित हतो, ते अशोक-शोक सहित थयो तेथी.
श्री विमलनाथ चरित्र - द्वितीय सर्ग
96