________________
૫૪૪
ગુજરાતી ભાષાનું બૃહદ્ વ્યાકરણ
-કર્તરિ ૨૩૭-૩૮ --કર્મણિ ૨૩૮-૪૫ કર્મણિ રૂપ
સંસ્કૃતમાં પ્રત્યય ૬ ૨૪૧ પ્રાકૃતમાં મ, જ્બ ૨૪૧ અપ.માં ૨૪૧
જો. ગુ.માં ૨૪૨
અર્વાચીન ગુજ.માં નથી. ૨૪૨ -બીજું અર્વાચીન કર્મણિ રૂપ આય’ કે ‘આ’ પ્રત્યયથી ૨૪૨ શક્યાર્થે ૨૪૩ કર્મણિ રચના-‘જા’ સાથે ૨૪૩ અપ., જૂ. ગુ., હિં, મ.માં
૨૪૩, ૨૪૬-૭
હિં.માં ભાવેમાં પણ
૨૪૩, ૨૪૬-૭
કારક ને પ્રયાગ ૨૪૩-૪૫ કર્મણિમાં કર્મ પ્રથમામાં સં.માં સર્વત્ર
જે. ગુ.માં કર્મ પ્રથમામાં ૨૪૪ હિં.માં મળતી રચના ૨૪૪
રાજ,માં રચના ૨૪૪ મ.માં રચના ૨૪૪–૨૪૫
મ. ને હિં.માં રચના શાસ્ત્રીય ને યુક્તિક ૨૪૫
-ભાવે પ્રયાગ ૨૪૫
–પ્રયાગ, મ., હિં., ને ખંડમાં
૨૪૫-૪૭
-થતું નથી', ‘ખનતું નથી’:~ કર્મણિ ૨૪૭
હિં.માં કર્તરિ રૂપ માનેલું (પોઢા
મૈને છોદા) અશુદ્ધ ૨૪૭ -સાધિત ધાતુના ૨૪૮
‘પ્રયાગસંગ્રહ’ ૧૪૧ પ્રશ્નાર્થચિહ્ન ૪૧૪-૧૫ પ્રશ્નાર્થ સર્વનામ
-‘કાણુ’, ‘શું’ ૧૭૨
પ્રસાદ
–ગુણનું લક્ષણ ને સ્વરૂપ ૪૬૯-૭૦ પ્રાકૃત ૨૩, ૨૫
વિભાગ દેશપરત્વે–મહારાષ્ટ્રી, શૌરસેની, માગધી, પૈશાચી, ચૂલિકાપૈશાચી, અપભ્રંશ ૨૬, ૩૭૯-૮૦ -પાલીથી વિશેષ અપભ્રષ્ટ ૩૪૩-૪૪ -ખાસ વિકાર ૩૭૯ -ત્રણ ખાસ વિકાર ૩૮૦ -લેાકભાષા ૩૮૩
-નાટકમાં અધમ પાત્રની ને સ્રીએની ભાષા ૩૮૩
-સંસ્કૃતનું પાલીથી વધારે અશુદ્ધ ૩૫ ૩૩૬
-શૌરસેની, માગધી, અર્ધમાગધી ૩૩૭ -માં વર્ણ સંસ્કૃતના જેવા, હૅસ્વ ને દીર્ધ ૬ ને મો ૩૩૯, ૩૪૩ ‘પ્રાકૃતપ્રકાશ’ ૨૬૬ ‘પ્રાકૃતસર્વસ્વ’ ૨૬, ૨૬૬-૬૭ પ્રાચીન પશ્ચિમ રાજસ્થાની ૨૨
પ્રાર્
-અર્થ ૨૫૪ પ્રાતિપકિ ૯૪
