________________
શબ્દો છૂટા પાડવા જોડાણ
४४६ સાતમઈ દિહાડકુન્શી માહિ પચીતઉ નરગિ જાએસિ. સવિ ભૂપતિ રહિસઈ કર જોડિ’. કિલિક કહિ કન્યા જિહાઁ રહઈ પવન પ્રવેશ તિહાઁ નવિલહઈ.” પૂછઈ મિત્ર તુઝ નઈ સિઉ થયઉં, કહિતઉ કઈ કારણ કહ9. આવઈ દેહર બહુ પરિવારિ. બીહનું પાછઉ વલિઉ. ગુરુડિ ચડી હું રહëઆકસિ ક્યારઈ વયરી જાસિઈનાસિ.
ઉપરનાં દાખલા, યાદી,ને ઉદાહરણના ઉતારા પરથી નીચેની બાબત નકકી થાય છે –
(૧) વ્યુત્પત્તિ પ્રમાણે ઘણું શબ્દોમાં હકાર છે તે જૂની ગુજરાતીમાં દર્શાવવામાં આવતો.
(૨) એ હકાર દર્શાવવામાં ઘણે ભાગે વ્યુત્પત્તિ અનુસરાતી. વરતિ–૪૬-ચડે (હકાર નથી.) कर्षति-कड्डइ
થતુ- ૩-કહઉ (કહે, “હે નહિ) એજ પ્રમાણે, કહિવાય, કહેવરાઈ (હેવાય”, “હવાઈ નહિ), રહેતું હતું નહિ). (૩) હકાર કાઢી નાખવા તરફ વૃત્તિ દાખલ થઈ ચૂકી હતી:– જેહ-જે તેહ-તે, એહ-એ બારતેર-ચઉદ વગેરે જાં, તાં.
(૪) જ્યાં હકાર દર્શાવાતે ત્યાં વ્યુત્પત્તિને અનુસાર હેવાથી બહુધા અસંયુક્ત દર્શાવાતે –
મહાર, તાહરે, બહત્તરિ, દેહરઉ, કુહણ, સાહમઉ, મેહ, બીહન, પહિલઉ પણ અહે, તુમ્હારે–તમ્હારે
ઉચ્ચારની દષ્ટિથી જોતાં ને વ્યુત્પત્તિને લક્ષમાં રાખતાં આપણે
