________________
શબ્દસિદ્ધિ
१४
ઝ-અપ. ૧૬૩-પાઠું; પિટ્ટ-પીઠ; | છિન-કઢી–ડી(ઓ) પુ-પૂઠ
વોઝ–કેઠી, કોઠા(ર) શકુણ:-પ્રા. ગુદો-અંગુઠે વ8મૂ-અપ. ૪૬-છેટું સોઇ-પ્રા. યોદ્દે-હોઠ
મનિષ્ઠ–મજીઠ ફુઈ-કોઢ-ડ
નિપુર-પ્રા. ળિદુર-ઠેર મણીચિ-ઠળીઓ (આદિ ૩ લુપ્ત) |
प् વાધ્વ-પ્રા. a–બાફ
પ-પ્રા.
ન્યૂ-ફંદ-ફાંદે
iાર-પ્રા. #IF–સકાર
स्फ
છોટ-ફેલે શ્કર (ક)-ફૂટ(૬)
| wટ (B)-ફાટવું)
ટી-ફટ(કડી)
ને ઉચ્ચાર વર્ગીય દત્ય વર્ણની પેઠે દાંતના મૂળ સાથે જીભના ટેરવાના સ્પર્શથી થતું નથી; પણ દાંતના મૂળ સાથે ટેરવાને ઉપલે ભાગ ગેળ થઈ અડકે છે, તેથી થાય છે. આ પ્રમાણે અને ઉચ્ચાર તાલુસ્થાની વર્ગીય વ્યંજનને મળતો છે. આથી તેને મહાપ્રાણુ અઘોષ છું થાય છે. રાષ્ફરન્સ છરી-અચ્છરા (અપ- [ હિં. વાછા, વઝા-વઈ-વો
ભ્રષ્ટ); સિં.માં પણ એજ શબ્દ છે | ૩-પ્રા. ૩છું –એજીંગ વ-પ્રા. વજી–વાછ(રડું); બચ્યું;/
ક્ષનો ઉચ્ચાર ન્ જે શુદ્ધ થાય ત્યારે ખૂનું તત્ત્વ મહાપ્રાણ ત્ય માં મળીને હું થાય છે; પણ + જેવો થાય–કેમકે +g
૧૩
