________________
સર્વનામઃ પ્રકારાદિ
૧૭૯
दुरुड्डाणे पडिउ खलु अप्पणु जणु मारेइ । (જ્ઞાનેન પતિતઃ : સામાનં 1નું માપથતિ -દૂર ગમનથી-ઊંચે જવાથી પડેલો ખલ પિતાને ને જનને મારે છે)
जो गुण गोवइ अप्पणा । (यो गुणान् गोपयति आत्मन:-आत्मीयान्જે પિતાના ગુણ છુપાવે છે.)
पिए दिठे हल्लोहलेण को चेअइ अप्पाणु । (प्रिये दृष्टे हल्लोहलेन-व्याकुलવેન : જેતયત મા માનમૂ-પ્રિય જવાયે છતે ગભરાટથી કેણું પોતાને જાણે છે? તલ્લીન થવાથી કેને ભાન રહે છે?)
wોતિ જે હિયારું મgis (@ોટયક્તિ જે દરમાત્મનઃ-જેઓ પિતાનું હૃદય ફેડે છે.)
આ પ્રમાણે વન નામ તરીકે તેમજ વિશેષણ તરીકે વપરાયું છે અને સવવાચક છે,
મુગ્ધાવબોધ”માં સ્વાર્થવાચક તરીકેજ એ શબ્દ આપે છે. આપણું કિયા; આપણા કર્મ–નઉ. મરાઠીમાં ગાવા પુરુષવાચક સર્વનામ તરીકે વપરાય છે; જેમકે, “બાપા (મા) ૩યાં વેઢાવાસ ગાઉં.” “બાપજી (1 ) મનવર કૃપા વા.” “તો માવાસ (ચાસ) આનંહી રાવીત નાહીં.” હિંદુસ્તાનીમાં નીચે પ્રમાણે ઉપગ છે.
__ जो कार्य करते हैं अपने उद्योगका फल पाते हैं। આ પ્રમાણે હિંદુસ્તાનમાં “આપણે તેના અર્થમાં વપરાય છે. વળી ગ્રામનના તદ્ભવ તરીકે પણ વપરાય છે.
નો અને સાત્રિો પિતાજો વ્રત કરતા હૈ a૩ પુત્ર હૈ (પિતાના) રુમ ઢોર ઘવત્ર આશ્રમ રહે અને વવિત્ર રે (આત્માને).
