________________
પર
શ્રી અધ્યાત્મસાર ગ્રન્થ પિતાના ઈચ્છિતની સિદ્ધિ કરી આપે તો જ તે પિતા પિતા બનતે હોય અને ભાઈ જ્યાં ભાઈ તરીકે વર્તતે હોય અને તે માતા “ખરી મા થઈને રહેતી હોય;
જ્યાં વસતો ધનપતિ, ગુણોને જાણ ન હોય અને દાતા પણ ન હોય; જ્યાં માત્ર પિતાના સ્વાર્થની વૃદ્ધિ ખાતર લેક સારે વ્યવહાર કરવાના આશયવાળા હોય ! સંસારના સુખની જે આવી જ પ્રસિદ્ધિ હોય તે કયે સમ્યગ્દષ્ટિ આત્મા
એમાં રસ ધરાવે! [૧૦] : પ્રાચિઠ્ઠ મતિ સ્વાર્થ થાન
त्यजत्युच्चैलॊकस्तृणवदघृणस्तानपरथा ॥ विषं स्वान्ते वक्त्रेऽमृतमिति च विश्वासहतिकृद्- . द्भवादित्युद्वेगो यदि न गदितैः किं तदधिकैः ॥१५॥
આ લેકમાં કેવા માણસો છે કે જેમને કોઈને સ્વાર્થ ઊભું થાય છે ત્યારે તે વ્યક્તિઓને પિતાના પ્રાણના સાટે પણ પકડી રાખે છે, અને જ્યારે તે સ્વાર્થ સધાઈ જાય છે ત્યારે એ નિષ્ફર માણસ તણખલાની જેમ તેમને એકદમ ત્યજી દે છે! મુખમાં અમૃત રાખે અને મનમાં હળાહળ વિષ! આવા વિશ્વાસ–ઘાતક સંસારથી જે ઉદ્વેગ ન થાય તે હવે વધુ કહેવાથી શું ! [8] શ શાન્ત: વન્તઃ કતિકૃ૯ શ્રોપર્તિ
જિ: વિજ ચાર્ ઘનપરિષીના ગુણી
