________________
શ્રી અધ્યાત્મસાર ગ્રન્થ
રે ! દભપૂર્વક વ્રતા લઈને પરમ પદની પ્રાપ્તિની અભિલાષા ! ના ના દીને વળી પરમપદ કેવું !
૩૬
લેાઢાના નાવમાં ચડીને સમુદ્રને પેલે પાર જવાની ઈચ્છા ! કેવી વાહિયાત વાત !
[ ५७ ] किं व्रतेन तपोभिर्वा दम्भन्न निराकृतः । किमादर्शेन किं दीप-द्यान्ध्यं न दृशोर्गतम् ॥ ४ ॥ રે ! સયું એ વ્રતાથી અને તપ-જપથી, જો જીવન માંથી દંભના પગઢડા ઊખેડી નાંખ્યા ન હાય !
શી જરૂર છે એલા દૃ ણુની કે મેટા દીવડાની; જો આંખે જ અધાપા હાય તે !
[૮] શોષધરાશા – મિક્ષાનવતાવિમ્ । दम्भेन दृष्यते सर्व, त्रासेनेव महामणिः ॥ ५ ॥ હાય ! આ દ ંભથી તેા બધુ ય ખરડાઈ જાય ! કેશલેાચ ! ધરતીએ સથારા ! ભિક્ષા ! અને બ્રહ્મચચાંદિ વ્રતા ! બધું ય નકામું થઈ જાય !
ભલે ને મહામૂલા મિણુ હાય પણ એને ય છાંટ (મણિના દોષ) લાગી જાય પછી એના મૂલ શા રહે ! [ ५९ ] सुत्यजं रसलाभ्पटयं सुत्यजं देहमूषणम् ।
सुत्यजाः कामभोगाद्या, दुस्त्यजं दम्भसेवनम् ॥ ६ ॥ હજી બહુ સહેલા છે રસની લેાલુપતાના ત્યાગ ! રે ! સરળ છે દેહની વિભૂષાના બહિષ્કાર !
