________________
શ્રી અધ્યાત્મસાર પ્રથ [१६] विषवल्लिसमां तृष्णां वर्धमानां मनोवने ।
अध्यात्मशास्त्रदात्रेण छिन्दन्ति परमर्षयः ॥१६॥
મન-વનમાં વિસ્તાર પામતી જતી તૃષ્ણની વિષ-વેલડીને ઋષિમુનિઓ અધ્યાત્મશાસ્ત્રના દાંતરડાથી છેદી નાખે છે. [१७] वने वेश्म, धनं दौस्थ्ये, तेनो ध्वान्ते, जलं मरौ ।
दुरापमाप्यते धन्यैः कलावाध्यात्मवाङ्मयम् ॥१७॥ અહે ! કેવી એ દુર્લભ બીના કે, ભેંકાર વનમાં ભૂલા પડેલાને ઝૂંપડી મળી જાય; કે, જનમના દરિદ્રીને અઢળક લક્ષમી મળી જાય;
કે, કાજળ વરસતી રજનીમાં પ્રકાશને ચમકારે જેવા મળી જાય;
કે, મરૂ-ભૂમિમાં મીઠી વીરડીનાં પાણી લાધી જાય,
રે! હજી એ બધું શક્ય છે પણ હડહડતા આ કીજુગમાં અધ્યાત્મશાસ્ત્રની વાત તે સાવ જ દુર્લભ છે.
કેટાનકોટિ ભના શુભના ભાથાં જેમણે બાંધ્યા હોય તે ધન્યાત્માઓને જ એના શ્રવણ મળી શકે ! [१८] वेदाऽन्यशास्त्रवित् क्लेशं रसमध्यात्मशास्त्रवित् ।
भाग्यभृद् भोगमाप्नोति वहते चन्दनं खरः ॥१८॥
અન્ય શાસ્ત્રોને જાણકાર તે ચિત્ત-કલેશને જ મેળવે છે. જ્યારે અધ્યાત્મ-શાસ્ત્રને જાણ તે અનુપમેય રસરાજની મસ્તી માણું જાય છે!
