________________
શ્રી અધ્યાત્મસાર ગ્રન્થ
[१०] अध्यात्मशास्त्रसम्भूत सन्तोषसुखशालिनः । गणयन्ति न राजानं न श्रीदं नापि वासवम् ॥१०॥ અધ્યાત્મ-શાસ્ત્રના રસાસ્વાદથી ઉત્પન્ન થએલા સ તાષના સુખને જે ચેાગીએ (એક વાર પણ) સ્પશી ગયા, રે ! પછી તેા એ મોટા ચમરબંધીની ય પરવા કરતા નથી, કુબેરને ય ગાંઠતા નથી અને મેાટા દેવેન્દ્રથી પણુ અજાતા નથી.૨ [११] यः किलाशिक्षिताध्यात्मशास्त्रः पाण्डित्यमिच्छति । उत्क्षिपत्यङ्गुलीं पङ्गुः स स्वर्तुफल लिप्सया || ११|| અધ્યાત્મ શાસ્ત્રના પૂરે અજાણુ માણસ કે પછી અધૂરા કાક જાણકાર, જો એટલા માત્રથી પંડિતની ‘ડીગ્રી’ મેળવી લેવા લલચાય તે સાચે જ તે બિચારા ઉપહાસ પાત્ર છે!
પાંગળા બિચારા ! કલ્પતરૂના ફળને આંબવાની ઈચ્છાથી પેાતાની આંગળી ઊંચી કરે તે કેવું હાસ્યાસ્પદ લાગે ?
[૨૨] ટૂક્ષ્મપર્વતમાોજિ: સૌહાર મ્યુધિરન્દ્રમાઃ । मोहजालवनानलः ॥१२॥
अध्यात्मशास्त्रमुत्ताल
અધ્યાત્મ શાસ્ત્રના તા શા શા ગુણ ગાવા ? દંભરૂપી પતને માટે તે તે વા છે વા !
અને મૈત્રી–ભાવનાના સાગરને હિલેાળે ચડાવતા આ તે પૂર્ણિમાના ચન્દ્ર જ જોઈ લ્યો !
ભયાનક માહના’ સસ્કારના જાળાંઓથી ખીચાખીચ ૨. યોગશાસ્ત્ર–રોપ્રકાશ-૧૧૪મા શ્લોક.