________________
પ્રબન્ધ–૫ મે
અધિકાર-૧૭ માં | ધ્યાન સ્તુતિ ક [૬૪] જીતિ પરં પરિવા,
पाकशासनपदं तृणकल्पम् । स्वप्रकाशसुखबोधमयं तत्,
ध्यानमेव भवनाशिभजध्वम् ॥१॥ હે મુનિ ! જ્યારે ધ્યાનયોગ પિતાની પ્રકૃષ્ટ દશાને પ્રાપ્ત કરે છે ત્યારે ઈન્દ્રનું સામ્રાજ્ય પણ એક તણખલા જેવું ભાસે છે. તે ધ્યાનગ કે જે સ્વપ્રકાશ સુખમય છે, બેધમય છે અને ભવભંજક છે, તેને જ તું સેવ. [६६५] आतुरैरपि जडैरपि साक्षात्,
___ सुत्यजा हि विषया न तु रागः । ध्यानवाँस्तु परमद्युतिदर्शी,
तृप्तिमाप्य न तमृच्छति भूयः ॥२॥ રે! માંદાઓ અને મૂખ પણ છેડી છેડીને કદાચ વિષયને ભેગને છોડશે પણ તેને રાગ તે નહિ જ છોડી શકે.
આ વિશ્વમાં પરમાત્મપ્રકાશને દ્રષ્ટા ધ્યાનયોગી જ એ છે કે જે અનેખી તૃપ્તિ પામીને કદી પણ તેની તરફ જોતું નથી ક્યારે ય ત્યાં રાગદષ્ટિ પણ કરતું નથી.
