________________
પ્રીત કિયે દુખ હાય” મલિને તરત જ જવાબ આપ્યો, “અંગ્રેજ પ્રજામાં આવા આવા વિશેષગુણો ભેગા થયા છે એ ખરેખર સકારણ છે – કારણકે તે જ ઇંગ્લેંડની રાણી ઇલિઝાબેથના શાસન હેઠળ તેઓ જે અનુપમ લાભ ભોગવી રહ્યા છે, તેને માટે તેઓ કંઈકે પાત્ર બની શકે.”
પછી પાછું સંગીત શરૂ થયું અને બધી મંડળી, મલિન અને તેની ભૂતાવળ સાથે હૉલમાંથી એક પછી એક રવાના થવા લાગ્યાં.
લિસેસ્ટર હજુ દીવાનખાનાને છેડે સૌ ભેગો ઊભે હતું, તેને જલ્મો કોઈએ અચાનક ખેંચ્યો અને તેના કાનમાં ધીમે અવાજે કહ્યું – “મારા લૉર્ડ, અબઘડી હું આપની મુલાકાત માગું છું.”
૩૧ હરામખોર, સાબદો થઈ જા !
આપની મુલાકાત માગું છું,” એ શબ્દો પોતે તે બહુ સીધાસાદા હતા; પણ લૉર્ડ લિસેસ્ટરના મનની સ્થિતિ એવી ગાભરી અને તાવભરી હતી, કે સામાન્ય બનાવો પણ તેને બહુ ઊંડા પરિણામોભર્યા લાગતા હતા. એ શબ્દો કહેનારો પણ કોઈ વિશિષ્ટ દેખાવવાળો માણસ ન હતો – મલિનની સાથે દાખલ થયેલો અને મોં ઉપર તેના અનુયાયીઓનું મહોરું પહેરેલે કોઈ નટ જ હતો.
“તું કોણ છે, અને તારે મારું શું કામ છે?” લિએસ્ટરે છળ્યા જેવા થઈને પૂછયું.
કશો બદઇરાદો નથી, મારા લૉર્ડ; મારો હેતુ યથાવત્ સમજો, તે શુભેચ્છાભર્યો અને આપનાં વટ-આબરૂ અંગે જ છે.”
“હું કોઈ નનામા-અજાણ્યા માણસ સાથે વાત કરવા માગતું નથી; અને જે મારે જાણીતે માણસ હોય, તેણે પણ મુલાકાત માટે બીજો વધુ યોગ્ય સમય શોધવો જોઈએ.”