Page Text
________________
ભારે ગફલત
૨૩૧ વર્થ ગઢની અંદરના ભાગ કરતાં બહારના ભાગ જ વધુ સહીસલામતીભર્યો કહેવાય – જ્યાંથી આપણે ભાગી જઈ શકીએ. ખાસ કરીને વાર્નેના અડામાંથી કાઉન્ટસને છૂપી રીતે ભગાડી લાવ્યા પછી, મારે માટે છે, અહીં રહેવું સલામત નથી જ. એટલે હું તે લિસેસ્ટરને આપવા એ બાનુએ મને આપેલ કાગળ લિસેસ્ટરને આપવો કે નહિ એ બાબત આપની સલાહ લઈને, પછી એક ઘડી આ ગઢમાં ઊભા રહેવા માગતો નથી. જુઓ એ કાગળ આ રહ્યો – પણ પ્લેગ થાય એને – એ કાગળ કયાં ગયો? – ઘાસ ભરવાના માળિયામાં મને મળેલા ઉતારામાં મારા ખોળામાં જ તેને હું મૂકીને આવ્યો છું કે શું?”
ટ્રેસિલિયન એકદમ ગુસ્સે થઈ ગયો અને બોલ્યો, “હરામજાદા, એ કાગળ જો તેં ખોયો હશે, તે તારા કરતાં વધુ કીમતી એવી કેટલીય જિંદગી એ કારણે કદાચ બરબાદ થશે.”
વોયો હશે? ના, ના, એ કાગળ મેં મારા ઝોળામાં મૂકી રાખ્યો છે – હું અબઘડી જ લઈ આવું છું ને!”
તો લઈ આવ; અને વફાદારી દાખવજે; હું તારી બરાબર કદર કરીશ. પણ જો તે ફૂટી જઈને કંઈ બદમાશી કરી છે એવો વહેમ મને જશે, તે મરેલા કૂતરા કરતાં તારી બૂરી વલે કર્યા વિના નહિ જંપું.” - વેલેંન્ડ બિચારો ત્યાંથી પડીને નાઠો. એ કાગળ તેણે તેના ખીસામાં જ રાખ્યો હતો – તેણે બીજે કયાંય મૂકયો ન હતો – તો પછી એ કયાં ગયો? જરૂર ક્યાંક પડી જ ગયો હોવો જોઈએ! એને અર્થ કે તે અત્યાર આગમચ કોઈના ને કોઈના હાથમાં જરૂર આવી ગયો હશે અને હવે તો પોતે જે કાવતરું કરીને પેલાં બાનુને ભગાડી લાવ્યો છે તે બહાર જ પડી ગયું હશે અને તેની તપાસ થવા લાગી હશે. ઉપરાંત ટ્રેસિલિયનના ગુસ્સાની પણ હવે તેને ભારે બીક લાગતી હતી. એટલે એ તો હવે ગઢમાંથી જ ભાગી છૂટવાના વિચારથી દરવાજા ભણી ચાલ્યો.
પણ એટલામાં તેને વિચાર આવ્યો કે, પોતે એ કાગળ ગુમાવ્યો હોવાથી પેલાં બાનુ કંઈક મુશ્કેલીમાં આવી પડશે કે કેમ તેની ખબર તેમને આપ્યા વિના પોતાની જાત બચાવીને જ ભાગી છૂટવું, એ તે કાયરતા કહેવાય. એ બાનુને એટલી ખબર તો આપી જ દેવી, જેથી જરૂર જણાય તે તે લિસેસ્ટરને બીજો કાગળ તો લખી મોકલે – પછી લિસેસ્ટરના આટલા
| SR No. | 005924 |
| Book Title | Prit Kiye Dukh Hoye |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Gopaldas Jivabhai Patel |
| Publisher | Parivar Prakashan Sahkari Mandir Ltd |
| Publication Year | 1984 |
| Total Pages | 346 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Book_Gujarati |
| File Size | 19 MB |