________________
.. .WELMIR
હાંડ એટલું કહેવા ઉતાવળે દોડી આવી છું કે, આપ ભાગી છૂટે એ માટેની બધી તૈયારીઓ થઈ ગઈ છે.”
“ભાગી છૂટવાથી તૈયારીએ?” કાઉન્ટસ એકદમ ખુરશીમાં ટટાર બેટી થઈ જઈને બોલી, “પણ જેનેટ, હવે ઘણું મોડું થઈ ગયું; મારું શરીરે ભાગી પડ્યું છે.” - “ના, ના, બાનુ, મારા હાથનો ટેકે લઈને આ કમરામાં થોડું ચાલી જુઓ જોઉં. આપને પેલા ઝેરની કશી જ અસર નથી થવાની; માટે માત્ર કલ્પના કરીને અધમૂ ન થઈ જતાં. જુઓ, અત્યારે આપ મારી સાથે બરાબર જાગ્રત થઈને વાત પણ કરી શકો છોને?”
હા, ખરી વાત, જેનેટ,” કાઉન્ટસ જેનેટના ટેકાથી કમરામાં બે-ચાર ડગલાં ભર્યા પછી બોલી; “તો મને આ ઝેરની કશી અસર નહિ થાય એમ?
ગઈ પછી વાને મારા કમરામાં આવ્યો હતો અને એવી કારમી આંખો વડે મારા સામું તાકી રહ્યો કે જાણે મૃત્યુદેવની જ આંખો હોય. પછી તેણે તેના હાથમાંનો પ્યાલો ગટગટાવી જવા મને ફરમાવ્યું કે હું બોલ્યા ચાલ્યા વિના પી જ ગઈ. જરૂર જેનેટ, એ ઝેરથી હું મરી જ જઈશ; કારણકે, બીજી કોઈ વસ્તુ એવી કારમી આંખો સાથે કોઈને પિવરાવે નહિ.”
- “પણ એ ઝેર આપને કશું નહિ કરે, ભગવાન ઘણી વાર એ બદમાશોને એવા ભુલાવે છે, અને બચવાના રસ્તા ઉઘાડી આપે છે કે, માણસની કલ્પનામાં પણ ન આવે.”
“તે શું મારે માટે બચવાનો રસ્તે ખુલ્લો થયો છે, એમ?” છે. -
“હા, હા, બાનુપણ આપ એ સમાચાર સાંભળવા જેટલાં સ્વસ્થ થયાં છો ખરાં?”
અરે, અહીંથી ભાગી જવાનું મળતું હોય, તો પછી સ્વસ્થ થવાની વાત શાને પૂછે છે? કારણકે, આ લોકો મારા પ્રાણ આ વખતે નહિ લઈ શકે, તો બીજે વખતે વધુ શું કરશે, તે કોને ખબર?”
તે ટૂંકમાં સાંભળો બાનુ; આપને એક હિતેચ્છુ મિત્ર આ તરફ આવ્યો છે. તે જુદા જુદા વેશે મને ભેગો થઈ, મારી સાથે વાત કરવા પ્રયત્ન કરતો હતો. પણ મને ભરોસે પડતું ન હોવાથી, હું તેને મચક આપતી ન હતી. તે માણસ જ એક વખત ફેરિયો થઈને અહીં આવ્યું હતું, અને પછી પણ મને ચેપડીઓ વેચી ગયો હતો. જ્યારે જ્યારે હું