________________
ભૂતની કેદ્ર ખાતરી આપી કે, તે એના બરડા ઉપર કે બીજે ક્યાંય હાથ નહિ
ઉપાડે.
પેલો પૂરા વિશ્વાસથી પાસે આવ્યો. ટ્રેસિલિયને કહ્યું, “તારે મને આમ હેરાન કરવાની શી જરૂર હતી, ભલા? તું આવાં ગપ્પાં હાંકવાને બદલે મને સીધો નાળસાજની કોઢ બતાવી દે, એટલે તને આખો શિયાળો સફરજન ખાવા મળે એટલા પૈસા હું આપીશ.”
પણ તમે મને સફરજનની આખી વાડી આપી દો, તો પણ મેં તમને જે કોઢ બતાવી, તેથી બીજી હું બતાવી શકું તેમ નથી. પણ તમને વિશ્વાસ ન પડતો હોય, તો હું વાડની પાછળ તમારી સાથે જ બેસીશ; અને તમને લુહારનો હથોડો ચાલતે ન સંભળાય તો તમારી તરવાર વડે મારું ડોકું ઉડાવી દેજો, બસ ?”
ટ્રેસિલિયનને આ છોકરાના કહ્યા પ્રમાણે મૂર્ખાઈ કરવાનું મન ન હતું, પણ પોતાની લાચારી જોઈને, તથા એ છોકરે પોતાની સાથે જ બેસવાનું કહેતો હોઈ, તેણે એ છોકરાના કહ્યા પ્રમાણે ઘોડો બાંધીને રૂપાનાણું પેલી આડી છાટ ઉપર મૂકહ્યું અને ભૂતને બોલાવવાની મુર્ખાઈ કરતાં શરમાતો હોય તેમ તેણે એક ઝીણી સીટી મારી.”
અરે વાહ. આવી સીટી તે કોણ સાંભળે? એ નાળસાજ કદાચ ફ્રાંસના રાજાના તબેલામાં પણ નાળો જડવા જઈ પહોંચ્યો હોય.” એમ કહી એ છછુંદરે ત્રણ એવી જોરદાર સીટીઓ વગાડી કે આખું વેરાન ગાજી ઊઠયું. ત્યાર પછી બંને જણ વાડની પાછળ ચાલ્યા આવ્યા.
ટ્રેસિલિયનને લાગ્યું કે આ તો તેના પૈસા અને તેનો ઘોડો પડાવી જવાની તરકીબ જ લાગે છે. એટલે તે તો છોકરાના ગળા આગળને કૉલર પકડીને જ બેઠો.
પણ થોડી વારમાં હથોડો ધડાધડ પડતો હોય એવો અવાજ આવ્યો. આવા વેરાન સ્થાનમાં અચાનક હથોડો ચાલુ થયેલો સાંભળી, ટ્રેસિલિયન એકદમ તો ધૂજી ઊઠ્યો.
પેલો છોકરો-ડિકી, એ પૂજારી જાણી જઈ, મોં ઉપર જરા મજાકના ભાવથી બોલ્યો, “સાંભળો, એ હથોડાને અવાજ! એ હથોડો ચમત્કારી છે; ધરતીમાંના લેખંડનો બનાવેલા નથી, પણ ચંદ્ર ઉપરથી પડેલા પથ્થરનો બનાવેલો છે!”
