________________
9
રાજા કહે, પહેલી કુળપરીક્ષા કરો.' તપાસ ચાલી. બધા મેળ મળી ગયા. વિનયધર પાતનપુરના રાજકુંવર નીકળ્યેા.
લગ્ન થયાં.
વિનય ધર હવે પિતા સામે ચડયો. ભયંકર યુદ્ધ થયું, પણ જાણકાર યક્ષેાએ સમાધાન કરાવી ઓળખાણુ કરાવી. રાજા કહે, રે! મે કેવું અકાર્ય કર્યુ...! પુત્ર પાટુ મારે તે! એના પગને પાયલ બાંધવાં ટે અને હું તેા એને ધાયલ કરવા નીકળ્યા. હવે હું દીક્ષા લઈ પ્રાયશ્ચિત્ત કરીશ !’ ‘વિનય ધર કહે : · પિતાજી ! હું કુપુત્ર ઠર્યાં. નરકમાં મને ઠામ ન મળે. તમારા વૈરાગ્યનું નિમિત્ત હું અન્યા, મારા વૈરાગ્ય માટે તમે નિમિત્ત અન્યા. ધિક્ રાજલક્ષ્મી !' બંને જણાએ દીક્ષા લીધી.
વિનયધર કાળક્રમે ગુજરી ગયા. મરીને ધૂપસાર નામને વ્યવહારિયા થયા. શરીરમાંથી મૃગમદની-કસ્તૂરીની સુગધ છૂટે. રાજરાણીઓ અને નગરલે એની વાહવાહ કરે. નગરના રાજાએ ઈર્ષ્યાથી એના દેડ પર અશુચિનું લેપન કરાવ્યું.
જ્ઞાની મુનિજનાએ ધૂપસારની અશુચિની શુચિ કરી ને રાજા તથા ધૂપસારને પૂર્વભવના પિતા-પુત્ર બતાવ્યા. પિતા માફી માગવા લાગ્યા.
*
ધૂપસાર કહે, “ હે રાજેન્દ્ર ! આપના દેષ નથી. દોષ પૂર્વે કરેલાં શુભાશુભ કર્માંને છે. ’ મેાટા મનને ધૂપસાર સાતમે ભવે સિદ્ધિ વર્યાં.]
૩૦
