________________
[હે પ્રભુ ! મારા મનમંદિરમાં આવીને બિરાજે. મારે આપવીતી કહેવી છે. વિષય-કષાયની અનેક રાતે મેં અજ્ઞાનીની સોબતમાં–ગમેતેવા ભવ કરવામાં–ગુમાવી છે.] .
વ્યાપાર કરવા રે, દેશ-વિદેશ ચલે, પર સેવા હેવા રે, કડી ન એક મળે.
મનમંદિર આવે રે૨ [વ્યાપાર-વણજ માટે મેં દેશ-વિદેશ ખેડ્યા, પારકાની તાબેદારી વેઠી, પણ એક કાણી કેડીયે મળી નહિ !]
રાજગૃહી નગરે રે, ઠુમક એક ફરે ભિક્ષાચર વૃત્તિએ રે, દુઃખે પેટ ભરે.
મનમંદિર આવો રે, ૩ લાભાંતરાયે રે, લોક ન તાસ દીએ, શિલા પાડતો રે, પહેતે સાતમીએ.
મનમંદિર આ રે. ૪ [ રાજગૃહી નગરી હતી. એક ભિક્ષુક હતો. ઘેર ઘેર ફરતે હતા, છતાં ભિક્ષા મળતી નહોતી. પેટ ભરવાનું મહાદુઃખ હતું. આનું કારણ એણે પિતાનાં લાભાંતરાય કર્મને ન લેખ્યાં, બલકે નગરજનો પર રેષ કર્યો. નજીકમાં વૈભાર પર્વત હતો. એ પર્વત પર મેટી શિલાઓ હતી. નગરલેકને છૂંદી નાખવા ભિક્ષુક એ શિલાઓ નગર પર ગબડાવવા
