________________
રંગાયેલા વિચાર
સવારના પહોર હતો. હમણાં જ એ પ્રાર્થના પૂર્ણ કરી બહારના ખંડમાં આવ્યા હતા. બાજુમાં ફોન હતો. ઘંટડી વાગી રહી હતી. એમણે રિસીવર ઉપાડયું. સામેથી કેાઈ બેલી રહ્યું હતું. બાલનાર ઉશ્કેરાયેલા હતો, ને કલ્પના તીવ્ર આવેશમાં બોલી રહ્યો હતો. એ ખૂબ ત. ખબ બાલ્યા. ઘાંટા કાઢીને બોલાય એટલું છે. અંતે ચિડાઈને એણે પૂછયું : “આટલું કહું છું છતાં સામેથી તમે એક શબ્દ પણ બકતા કેમ નથી ?”
સજજને હસીને રિસીવર મૂકતાં કહ્યું : “ભાઈ: આ રેગ (Wrong) નંબર છે !”
જીવન માં આવું ઘણી વાર બને છે. ઘણા લેકે આપણા વિશે બોલતા હોય છે; કોઈ વળી લખવા પણ બેસી જતા હોય છે. એમના મનમાં આગળ-પાછળ ભરાયેલા વિચારો, આપણા નામે, કલમ દ્વારા અને વાણી દ્વારા સમાજ સમક્ષ મૂકતા હોય છે અને વાતાવરણને ઉશ્કેરાટ ને ગરમીથી ભરી દેતા હોય છે. જીવનપ્રભાતના મધુર પ્રહરને એ કલુષિત કરવા બેઠા હોય છે. માધુર્યના પ્યાલામાં એ વિષબિન્દુ છાંટવા માગતો હોય છે.
પણ જે શાણો છે, સજજન છે, તે આ અનિચ્છનીય પ્રસંગને ચિત્તના અંદરના ખંડમાં પ્રવેશવા નથી દેતે;
