________________
અભ્યર્થના
યુગની સંદયાએ આથમ્યા પછી આજે ચૈતન્યદેવ સ્વમંદિર પધાર્યા છે. શાન્ત સ્થળ છે. પ્રશાન્ત પળ છે. ચૈતન્ય-મંદિરની પૂજારણ સ્વત્વના સંસ્પશે સભર છે. એનું મૌન પ્રવાહિત થઈ રહ્યું છે. પ્રગાઢ મૌનમાં છુપચેલો ભાવ વાણીમાં વહી રહ્યો છે?
આવ, આ જીવનમંદિરના અધિષ્ઠાતા! આવ, તારું સ્વાગત કરું છું. જીવનના સર્જનકાળથી તારી પ્રતીક્ષા કરતી આ મંદિરના દ્વારે હું ઊભી છું. આવી કે શાન્ત પળમાં તને જીવનનિધિનું દર્શન કરાવવું એ જ એક માત્ર અભિલાષા છે.
“શાન્ત થા, સ્વચ્છ થા, ભુલાયેલી દુનિયાને ભૂલી જા અને તારા આ આન્તરવૈભવને નીરખ.
“સતુના પાત્રમાં ચમકતાં આ જ્ઞાનનાં રત્નો અને ચિત્તના કુંભમાં ભરેલ આ આનંદની સુધા, કે જે તારાં છે, જેને તું સ્વામી છે એ ભૂલી ન જા.
૨૬
