________________
અતૃપ્તિ
પ્રિય વસ્તુની પ્રાપ્તિની પળે હસતું મન, એના વિયેાગકાળમાં, એ તૃપ્તિની અનુભૂતિ કરવાને બદલે ડ્યૂરે છે શા માટે ? જે અમૃતના દર્શને હૃદય પુલક્તિ બન્યું છે તે પછી કરમાય છે શાને?
વિચારતાં એમ નથી લાગતુ કે સ યમ દ્વારા પ્રાપ્તિના આનંદને અનુભવ કરવાનુ સૂક્ષ્મ કલાવિજ્ઞાન માણસ ભૂલી ગયા છે ?
એ સતત ભરવામાં જ સમજે છે, પચાવવામાં નહિ; અને તેથી જ તનની જેમ મનને પણ અપચાના રોગ લાગ્યા છે. આટઆટલી પ્રાપ્તિ છતાં એ સ્વસ્થ અને મસ્ત નથી; બીમાર અને ઉદાસ છે.
માણસના મનની આ દશા જોઈ કહેવાનું મન થાય છે: વીણાના તારની જેમ મનને પણ વ્યવસ્થિત રીતે બાંધી નહિ રાખે। તે એમાંથી શાન્ત મધુર સ્વરલહરીભયું` સ’ગીત પ્રગટવાને બદલે જીવનને શિથિલ કરતી વિરસતા જ જન્મશે.
૨૩
