________________
એક તણખા
નાથ મારે આત્મા જ્યારે તારા નાદથી મત્ત બન્ય ત્યારે જગત મને ભોજન માટે નિમંત્રવા આવ્યું છે. ભગવાન ! જગત આ નથી જાણતું, પણ તું તે જાણે છે કે હું ભોજનના ટુકડાઓનો ભૂખે નહિ, પણ તારા પ્રેમરસનો તરસ્ય છું; અને એ રસના જામ જ્યારે તારી પાસેથી ભરીભરીને મળતા હોય ત્યારે એ રસભર પ્રસંગને હું કેમ તજી શકું?
દેવ! તું મને કહીશ કે હું સ્વાથ છુંપણ પ્રત્યે ! આ વિવમાં કોણ સ્વાથી નથી? સ્વનો અથ જ–આત્માનો અથ જ–તારા પ્રેમરસને પાત્ર બની શકે છે. સિંહણનું દૂધ જેમ સુવર્ણ પાત્રમાં જ ટકે છે તેમ તારા પ્રેમરસને પણ આ સ્વ-અર્થનું પાત્ર જ ઝીલી શકે છે! આજ તે હું તારા દર્શનથી મત્ત બની રસલહાણ લઈ રહ્યો છું; મારે હવે જગતના નિમંત્રણની શી જરૂર ? મને તે જગતનાં નિમંત્રણ કરતાં તારા ઉપાલંભ જ વધારે ગમે છે; જગતની પૂજા કરતાં તારી મધયસ્થતા મને વધુ પ્રિય લાગે છે! પ્રભો ! મારે રાખની ઢગલી ન ખપે, અગ્નિને એક તણખો જ બસ છે!
