________________
આજના યુવાનેને જે પાપ થઈ જાય તે જરૂર કરજે. તે પ્રસંગે અંદરના ભગવાન પાસે દોડી જઈને પાપ સામે રક્ષણ માગજો.
જેના હૃદયમાં અભયનું સામ્રાજ્ય સ્થપાયેલું હોય છે એને દુનિયામાં કોઈની બીક નથી. એવાઓ જ દુનિયાને પલટો આપી શકે છે. દુનિયાને નવા રંગે રંગી શકે છે.
આમ પહેલી વાત આપણે સત્સંગની (સારી સેબતની) વિચારી, બીજી વાત અભયની તપાસી, હવે ત્રીજી વાત વિચારવાની છે. આ વાત છે મનની કેળવણીની.
તમે દરેક વાત કરજે, પણ સાથે સાથે મનને કેળવતા જજો. મને એક એવી વસ્તુ છે કે એને કેળવવું પડે છે. જેમ રોટલી બનાવવી હોય તે કણકને કેળવવી પડે, ઘડે બનાવવું હોય તે માટીને કેળવવી પડે, ખમીસ બનાવવું હોય તે કાપડને કાપકૂપને કેળવવું પડે, તે જ રીતે દુનિયામાં કેળવ્યા વગરની કોઈ પણ વસ્તુ કામ લાગતી નથી. તમારા માનસને પણ તમારે કેળવવાનું છે. એ કેળવણી માટે શિક્ષણ એ અનિવાર્ય વસ્તુ છે.
હવે પ્રશ્ન એ ઊભો થાય છે કે, કેળવાયેલ માણસની ઓળખ શી?
બિનકેળવાયેલ માણસને દશ શબ્દો કહેવા પડે છે, જ્યારે કેળવાયેલ માણસને માટે એક શબ્દ પણ બસ થઈ જાય છે. “A word to a Wise, and a rot to a Tool.” ડાહ્યા માણસને એક શબ્દની જરૂર છે. એ તરત સમજી જશે. પરંતુ જે મૂરખ હશે, ગધેડા જે હશે, એને ડફણાં
