________________
પૂર્ણિમા પાછી ઊગી! આવ્યું !” આપણે પથ્થરની એ તકતી કરતાં, કેઈ જીવનની તક્તી ઉપર, કેઈ ઇતિહાસ ઉપર, જે ચીતરાઈ જઈએ તે કાળ પણ તેને વંશ ન કરી શકે.
તમારું નામ કાળના પડને પણ ભેદીને બહાર આવે એવું કંઈક કરો તે જ નામના સાચી. આવું નામ કમાવા માટે જીવનની સાધના કરવી પડે છે. આવી જીવન સાધનાને અંતે એ મહાન આત્મા દુનિયામાં અમર બની જાય છે.
તમે ગૃહસ્થાશ્રમમાં બેઠો છે એને અર્થ એ નથી કે જેમ ફાવે તેમ વર્તવાને તમને પરવાને મળી ગયું છે. ગૃહસ્થાશ્રમમાં પણ મર્યાદા હેવી જોઈએ. સ્વપુરુષ સંતોષ અને સ્વનારી સંતોષ એ ગૃહસ્થાશ્રમને પહેલે ધર્મ છે. તમે જે આંખમાંથી વિકારને દૂર કરે તે તમારા ગૃહસ્થાશ્રમ પણ દીપી ઊઠે.
એટલે જ્ઞાનીઓ આપણને જણાવે છે કે, સૌ કરતાં સારામાં સારું ભૂષણ કે અલંકાર તે શીલ છે. તમે શીલને દાગીને પહેરો, બ્રહ્મચર્યને દાગીને પહેરે. બ્રહ્મ એટલે આત્મા. ચર્યા એટલે વિચરવું. આત્મામાં જ વિચરે, બહાર નહિ.
આપણે આજ સુધી ખૂબ ફર્યા છીએ. જડમાં ફર્યા, ભૌતિક વસ્તુઓમાં ફર્યા, પગલિક વસ્તુઓમાં વિચર્યા પણ હવે થોડાક આત્મામાં આવીએ અને એમાં જોઈએ. પછી જે પુરુષ સ્વદારા સંતેષમાં અને જે સ્ત્રી સ્વપુરુષ-સંતોષમાં રહે છે તેમનું મન પરિણામે એક ઠેકાણે કેન્દ્રિત બનતું જાય છે, અને વાસનામાંથી પાછું વળે છે. આમ આપણે પહેલામાં પહેલી વાત એ જાણવી કે સારામાં સારે અલંકાર
