________________
BERBAGER
પ્રકાશકીય
આભને અજવાળતી પૂર્ણિમા વાદળાની એટમાં છુપાઈ ગઈ છે, વાદળાના થર એની શુભ્ર ધવલ ચાંદનીને આવરી બેડા છે, સંસારમાં પ્રકાશ જેવું કાંઈ રહ્યું નથી, જે છે તે માત્ર જીવનવ ́ચના જ માત્ર છે!
રાત વેરણુ ખની છે, કષાયેાનાં ટોળાં ને ટોળાં જીવનની સમૃદ્ધિને છડેચેાક લૂટી જવા લાગ્યાં છે. મિત્ર અને શત્રુ, મેહ અને પ્રેમ, ત્યાગ ને વૈરાગ્ય બધુ` ટકે શેર ભાજી ને ટકે શેર ખાજાંની જેમ એક ભાવે વેચાવા લાગ્યું' છે !
અંધકાર મન-બુદ્ધિને આવરીને હવે આત્માના બન્યા છે. દિશા કેાઈ સૂઝતી નથી. દિશા સાચી સમજી દેડીએ તે ત્યાં ભીંત સાથે માથું અફળાય છે ! ઘાણીના બેલની જેમ ઠેરના ઠેર ફરીને ઊભા રહીએ છીએ. કયાં જવું ? કેમ જવું ? શું કરવું?
સહુને ચારિત્ર્યના સૂર્ય સાંપડતા નથી. અમને સ`સારીઓને તા પૂર્ણિમા ભરી રાત પણ ખપે. સંસારની અમારી રાત ઉજિયારી બનવી જોઈ એ. અમે ચાર અને શાહુકાર, મિત્ર અને શત્રુ, ઉપકારી અને અપકારીને તેા ઓળખી શકીએ ને !
પૂર્ણિમાના પરમ આરાધને બેઠેલા મુમુક્ષુઓને એક નવે સબહુ સાંપડે છે, એક નવી ચાંદની મનની બિછાત પર પથ રાય છે, અપૂર્વ કાંઈ કૌમુદી કાંટા અને ફૂલ અને પર વેરાય છે. જાગે! તે જુએ ! અનુભવા ને આત્મસાક્ષાત્કાર કરી !
પૂર્ણિમા પાછી ઊગી છે ! એ પૂર્ણિમાનાં સ્વાગત કરીએ.
—વ્યવસ્થાપક
