________________
૩૧
પૂર્ણિમા પાછી ઊગી !
એ હૈયા-ઉકલતના સવાલ છે, અંદરની શક્તિના પ્રશ્ન છે. પછી તે મૃગધર ઘેર ગયા, જમવા બેઠા.
ભેાજન પીરસાય છે, પીરસેલા ભાજનમાંથી એક કોળિયા લીધા; અને પાછા વિચારે ચઢી ગયા. કયાંય સુધી ખસ એમ ને એમ જ બેસી રહ્યા.
વિશાખા વિચાર કરે છે કે, આજે સસરા ચિંતામાં પડી ગયા છે ? એણે પૂછ્યું: ‘ પિતાજી, આજે તમે ચિંતામાં કેમ જણાએ છે ?'
· એટા, એ રાજદ્વારી વાતેા છે. એમાં તમારું કામ
નથી.’
<
ના બાપુ, કહેવાનુ હાય તે જરૂર કહેા. અમે સ્ત્રીએ ભલે ઘરમાં બેસી રહીએ, પરંતુ અમારી હૈયાકોટડીમાં પણ નાના એવા પણ જ્ઞાનના દીપક મળતા હેાય છે. એના અજવાળે કોઈક વાત ઉકેલી શકાય તેમ હાય તેા વળી ઉકેલી પણ નાખીએ.’
♦ પણ બેટા, એ સમસ્યા તા એવી કઠિન છે કે, મારા જેવાથી પણ નથી ઊકલતી.’
· આપુ, વાત તેા સાચી છે. પણ કેટલીક વાર એવું અને છે કે માટાઓથી ન ઊકલતી સમસ્યા કદીક નાનકડા ઉકેલી નાખે છે. કેટલીક જગા એવી હાય છે કે તેમાંથી જાડા–મેટા માણસા નીકળી શકતા નથી, જ્યારે નાના હાય તા તરત જ નીકળી જાય છે.'
મૃગધરે માંડીને પુત્રવધૂને બધી વાત કહી.
