________________
Go
પૂણિમા પાછી ઊગી! હીરે જ્યારે ખાણમાંથી બહાર આવે છે ત્યારે તેમાં કઈ તેજકિરણ દેખાતું નથી, માત્ર એક સામાન્ય ચકચકતે પથ્થર જ હોય છે. પરંતુ કુશળ કારીગર એને પાસાં પાડે પછી એ એવો કીમતી બની જાય છે કે, સામાન્ય જણાતા કાળા પથરાની કિંમત પાંચ હજાર, દશ હજાર, લાખ, બે લાખ એમ વધતી જાય છે, કારણ કે, એનાં કિરણે બહાર આવતાં જાય છે.
એ જ રીતે પ્રારંભમાં તે બધાય સામાન્ય કક્ષામાં જ પડેલા હોય છે. પરંતુ જેમ જેમ એની ઉપર કેળવણુનાં, સંસ્કારનાં પાસાઓ પડતાં જાય છે, તેમ તેમ તેજ બહાર આવતું જાય છે.
ભગવાન મહાવીર ને બુદ્ધના જમાનાની એક વાત છેઃ
એનું નામ હતું વિશાખા. અઢી હજાર વર્ષ પહેલાં એ થઈ ગઈ છતાં આજે એને યાદ કરીએ છીએ. એનું લગ્ન મગધથી સુદૂરના કેશલ દેશના મહામંત્રી મૃગધરના પુત્ર વેરે થયું. એ શ્વસુરગૃહે આવી.
કેળવણી તે ખૂબ લઈને આવી હતી, પરંતુ કોઈ દહાડે એનું પ્રદર્શન એ ભરતી નહિ.
જ્ઞાન આવડતું હોય તે સાચવી મૂકો, અવસર આવે ત્યારે ઉપગમાં લેજે. અંધારું હોય અને સ્વિચ દાબે એટલે જે રીતે પ્રકાશ પથરાઈ જાય છે, તે રીતે તમારું જ્ઞાન પણ જરૂર પડ્યે બહાર આવીને તિમિર માત્રને ટાળી નાખે એવું હોવું જોઈએ. આ વિશાખાનું જ્ઞાન પણ એવું હતું.
દહાડે એનું
હોય તે સારા
અને વિરે
જ
