________________
રત્નત્રયી
૧૫૧
કરનારને—જેણે ઘર વગેરે છેડયાં છે એને—કોઈ એવી વસ્તુ ગમી ગઈ છે, જેની આગળ આ બધી વસ્તુ નાચીજ લાગે છે. જેને આત્માની પસંદગી થાય, દનના સ્પર્શ થાય એ ચારિત્ર પામે. તેને મન દુનિયાની વસ્તુના ત્યાગ સહજ વાત છે.
જે વસ્તુ ગમે છે તે વસ્તુ પાછળ કોઈ વસ્તુના ત્યાગ કરવામાં મુશ્કેલી નથી. આત્માની ઝાંખી થાય તા, ત્યાગ ત્યાગ જ ન લાગે. વસ્તુ છૂટી જાય. મનમાં એમ ન થાય કે કેટલું મધુ છેડ્યુ. થાય કે છોડવુ, પણુ મેળવ્યું તે ખરું ને ? એની પાછળ સમ્યગ્ દર્શીન છે.
એક વસ્તુની સાચી પ્રીતિ લાગે તેા ખીજી વસ્તુ સહેજે છૂટી જાય.
કોઈ વેપારીને ઉપવાસ કરવાનું કહેા તે કહે મારાથી ન અને, પણ જ્યારે ઘરાકી જામી જાય ને ખાવાના સમય ન મળે તેા ઉપવાસ પણ થઈ જાય. જે લેકે એકટાણું પણુ ન કરે તેને વ્યાપાર ખાતર ઉપવાસ કરતાં જોયા છે ને ? વસ્તુ ગમી જાય પછી સહનશીલતાના પ્રશ્ન જ નથી.
ભૂખના બદલામાં એને એવુ કાંઈક મળે છે, જ્યાં ભૂખ, ભૂખ નથી રહેતી.
જે ત્યાગ કરે છે, ઉપવાસ કરે છે, તેને અંદરના આસ્વાદ મળે છે; અને તપશ્ચર્યાં સહજ લાગે છે. સ્વાધ્યાય તેમ જ ચિંતનમાં ઉપવાસ કરનારને એ યાદ જ નથી આવતું કે આજે મેં ખાધુ નથી. વસ્તુ પ્રત્યે લગન વિના
